Andrzej Szujski (ur. ? - zm.
29 grudnia
1543
r.) - jeden z największych przedstawicieli rodu
Szujskich
, przeciwnik ostatniej woli wielkoksiażęcej
Wasyla III
(
1505
-
1533
).
Po śmierci ostatniego z wykonawców testamentu Wasyla III, stanął na czele stronnictwa Szujskich, tracąc wkrótce poparcie bojarów niechętnych panowania Szujskich.
Iwan IV Groźny
będąc dzieckiem opisywał go jako "nieokiełznanego w złości i gniewie". Był obecny przy pewnym zdarzeniu, gdy Andrzej Szujski i jego stronnicy rzucili się na bojara F. S. Woroncowa, zaczeli go policzkować, porwali mu ubranie, "wynieśli z izby i chcieli zabić", "bojarów szturchali po grzbietach". Po pół roku któryś z pochlebców nakłonił wielkiego księcia, by kazał stracić Andrzeja Szujskiego.
29 grudnia
1543
roku car
Iwan IV Groźny
nakazał aresztować okrutnika Andrzeja Szujskiego za "krzywdy mu [Iwanowi] w dzieciństwie wyrządzone". Wykonawcy woli wielkoksiążęcej dobrze wyczuli intencje rozkazodawcy, gdyż Szujskiego zabili koło pałacu przy Kuriatnej Bramie i nie ponieśli za to żadnej kary. Nagi, przelażał w bramie przez dwie godziny. "Od tego czasu zaczeli bojarzy odczuwać przed władcą strach i uległość."[1]
Przypisy
- ↑ Polnoe Sobranie Russkikh Letopisey, t. 13, s. 145,444.