Andrzej Wajda |
|
Andrzej Wajda – Warszawa, 22 kwietnia 2008 |
Prawdziwe nazwisko | Andrzej Wajda |
Data i miejsce urodzenia |
6 marca
1926
Suwałki
|
Zawód |
reżyser
,
scenarzysta
|
Małżonek (ka) | Gabriela Obremba Zofia Żuchowska
Beata Tyszkiewicz
Krystyna Zachwatowicz
(od 1972) |
Lata aktywności | od 1951 |
|
Odznaczenia |
 | Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski |  | Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski |  | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski |  | Order Budowniczych Polski Ludowej |  | Order Sztandaru Pracy II klasy |  | Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej |  | Order Krzyża Ziemi Maryjnej (Estonia) |  | Komandor Legii Honorowej (Francja) |  | Oficer Legii Honorowej (Francja) |  | Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) |  | Order Wschodzącego Słońca (Japonia) |  | Komandor Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa) |  | Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec |  | Order Przyjaźni (Rosja) |  | Order Jarosława Mądrego (Ukraina) |  | Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy) |
|
|
|
Strona domowa
|
Profil w bazie IMDb
|
Profil w bazie filmpolski.pl
|
Profil w bazie Filmweb.pl
|
Profil w bazie Stopklatka.pl
|
Andrzej Wajda (ur.
6 marca
1926
w
Suwałkach
) –
polski
reżyser
filmowy
i
teatralny
, współtwórca
polskiej szkoły filmowej
, laureat honorowego
Oscara
, senator
I kadencji
w latach 1989–1991.
Życiorys
Pochodzenie
Pochodzi z rodziny zawodowego wojskowego –
Jakuba
, syna Kazimierza Waydy oraz Anieli, nauczycielki[1]. Dzieciństwo spędził w miastach, w których stacjonował jego ojciec:
Suwałkach
i
Radomiu
. Ojciec, w stopniu kapitana, brał udział w
kampanii wrześniowej
, trafił do niewoli radzieckiej i padł ofiarą
zbrodni katyńskiej
.
Wykształcenie
Latem 1939 Andrzej Wajda bez powodzenia zdawał do Korpusu Kadetów we
Lwowie
. W czasie
wojny
uczęszczał w
Radomiu
na
tajne komplety
, a także rozpoczął naukę malarstwa. Według własnych wspomnień wojnę spędził w domu braci ojca w
Krakowie
, gdzie też przez pewien czas pobierał nauki malarstwa[2]. Po zakończeniu wojny, w latach 1946–1950 studiował malarstwo na
Akademii Sztuk Pięknych
w
Krakowie
, a następnie reżyserię w
Szkole Filmowej
w
Łodzi
. Studia ukończył w 1953, a dyplom otrzymał w 1960.
Działalność zawodowa i społeczna
W zawodzie debiutował u boku
Aleksandra Forda
przy filmie
Piątka z ulicy Barskiej
. Jego pierwszym samodzielnym filmem było
Pokolenie
z 1954. Cztery lata później wyreżyserował swój pierwszy spektakl teatralny – Kapelusz pełen deszczu Michaela Gazzo w
Teatrze Wybrzeże
. W latach 1972–1983 zajmował stanowisko kierownika zespołu filmowego "X", a od 1978 do 1983 był prezesem
Stowarzyszenia Filmowców Polskich
. W latach 1989–1990 był dyrektorem artystycznym
Teatru Powszechnego w Warszawie
. Od 1989 wchodzi w skład Komitetu Kinematografii. Jest również członkiem Akademii Filmowej przyznającej
Felixy
.
Był też jednym z trzech (obok
Zbigniewa Bujaka
i
Aleksandra Paszyńskiego
) założycieli
Agory S.A.
, m.in. wydawcy
"Gazety Wyborczej"
[3].
W 1994 ufundował
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej "Manggha"
w Krakowie. Od 1997 jest członkiem zagranicznym
Institut de France
– Académie des Beaux-Arts. W 2002 założył w Warszawie Mistrzowską Szkołę Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy.
Od 2001 zasiada w radzie
Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego
, a od 2006 zasiada w radzie programowej
Fundacji
Centrum Twórczości Narodowej.
Działalność polityczna
Na początku lat 80. zaangażował się w działalność polityczną.
30 sierpnia 1980
pojawił się w
Stoczni Gdańskiej
, był członkiem komitetu doradczego
"Solidarności"
, a w 1989
Komitetu Obywatelskiego
przy
Lechu Wałęsie
.
Z ramienia KO w latach 1989–1991 sprawował mandat senatora I kadencji z
województwa suwalskiego
[4]. W trakcie kadencji przeszedł z
OKP
do
Unii Demokratycznej
.
W 2010 w
przedterminowych wyborach prezydenckich
poparł kandydaturę
Bronisława Komorowskiego
, jako jeden z członków Komitetu Honorowego kandydata.
Twórczość
Daniel Olbrychski
i Andrzej Wajda (rozdaje autografy) na festiwalu filmowym, ok. 1970
Obchody 80-lecia urodzin reżysera w siedzibie "Gazety Wyborczej", Warszawa 6 marca 2006
Jest uważany za czołowego przedstawiciela kina polskiego oraz jednego z twórców
polskiej szkoły filmowej
. Twórczość artystyczna Andrzeja Wajdy ma charakter
kina autorskiego
o dużej różnorodności, która czerpie z malarstwa i literatury polskiej oraz polskiej i europejskiej tradycji kulturowej. Stworzył on wiele filmowych adaptacji dzieł literackich i obrazów o tematyce współczesnej, jak również kameralnych dramatów psychologicznych.
Zajmuje się także reżyserią teatralną, pozostaje związany z krakowskim
Starym Teatrem
i warszawskim
Teatrem Powszechnym
. Jest reżyserem 38 przedstawień teatralnych w teatrach
Warszawy
,
Krakowa
,
Moskwy
,
Sofii
,
Berlina
,
Zurychu
,
Tel Awiwu
,
Tokio
,
Budapesztu
. Reżyserował przedstawienia oparte na prozie
Fiodora Dostojewskiego
(Biesy, Zbrodnia i kara, Nastasja Filipowna czyli wersja Idioty). Jest autorem także takich spektakli, jak Dwoje na huśtawce, Kapelusz pełen deszczu, Noc listopadowa, Wesele, Sprawa Dantona, Emigranci, Play Strindberg, Gdy rozum śpi, Z biegiem lat, z biegiem dni, Dybuk czy Antygona.
Życie prywatne
Andrzej Wajda był czterokrotnie żonaty, w tym z aktorką
Beatą Tyszkiewicz
, z którą ma córkę
Karolinę
. Obecnie jest mężem
Krystyny Zachwatowicz
, scenografa teatralnego i filmowego, projektantki kostiumów i również aktorki.
Filmografia
Reżyser-
Zły chłopiec
(
1951
)
-
Ceramika iłżecka
(
1951
)
-
Kiedy ty śpisz
(
1954
)
-
Pokolenie
(
1954
)
-
Idę do słońca
(
1955
)
-
Kanał
(
1957
)
-
Popiół i diament
(
1958
)
-
Lotna
(
1959
)
-
Niewinni czarodzieje
(
1960
)
-
Samson
(
1961
)
-
Powiatowa lady Makbet
(Sibirska Ledi Magbet,
1961
)
-
Miłość dwudziestolatków
(L' amour à vingt ans,
1962
)
-
Popioły
(
1965
)
-
Wszystko na sprzedaż
(
1968
)
-
Przekładaniec
(
1968
)
-
Bramy raju
(Gates to Paradise,
1968
)
-
Polowanie na muchy
(
1969
)
-
Brzezina
(
1970
)
-
Krajobraz po bitwie
(
1970
)
-
Piłat i inni
(Pilatus und andere – ein Film für Karfreitag,
1972
)
-
Wesele
(
1972
)
-
Ziemia obiecana
(
1974
)
-
Smuga cienia
(
1976
)
-
Człowiek z marmuru
(
1976
)
-
Umarła klasa. Seans T. Kantora
(
1976
)
-
Bez znieczulenia
(
1978
)
-
Zaproszenie do wnętrza
(
1978
)
-
Panny z Wilka
(
1979
)
-
Dyrygent
(
1979
)
-
Pogoda domu niechaj będzie z Tobą...
(
1979
)
-
Z biegiem lat, z biegiem dni
(
1980
)
-
Człowiek z żelaza
(
1981
)
-
Danton
(
1983
)
-
Miłość w Niemczech
(Eine Liebe in Deutschland,
1983
)
-
Kronika wypadków miłosnych
(
1986
)
-
Biesy
(Possédés, Les,
1988
)
- Français vus par, Les (
1988
)
-
Korczak
(
1990
)
-
Pierścionek z orłem w koronie
(
1992
)
- Schuld und Sühne (
1992
)
-
Nastazja
(
1994
)
-
Wielki tydzień
(
1995
)
-
Panna Nikt
(
1996
)
-
Andrzej Wajda. Moje notatki z historii
(
1996
)
-
Pan Tadeusz
(
1999
)
-
Kredyt i debet. Andrzej Wajda o sobie
(
1999
)
-
Wyrok na Franciszka Kłosa
(
2000
)
-
Lekcja polskiego kina
(
2002
)
- Przerwane milczenie (Broken Silence,
2002
)
-
Zemsta
(
2002
)
-
Jan Nowak Jeziorański. Kurier z Warszawy. 60 lat później 1944-2004
(
2004
)
-
Solidarność, Solidarność...
(
2005
)
-
Katyń
(
2007
)
-
Tatarak
(
2009
)
| | Scenarzysta Scenograf |
Nagrody i odznaczenia
Wyróżnienia
Jest doktorem
honoris causa
kilku uczelni (m.in.
Uniwersytetu Jagiellońskiego
,
Warszawskiego
,
Gdańskiego
i
Łódzkiego
) oraz kawalerem orderu
Legii Honorowej
. W 1981 otrzymał Złotą Palmę na
Festiwalu Filmowym w Cannes
, w 1982 nagrodę
Césara
, w 1987 nagrodę Kyoto[5], w 1990 Felixa, a w 2009 Nagrodę
FIPRESCI
[6]. Od 1997 należy do "Grona Nieśmiertelnych" francuskiej Akademii Sztuk Pięknych (fr. Académie des Beaux-Arts)[7].
W 2000 za całokształt twórczości został uhonorowany
Oscarem
. Nominację do tej nagrody otrzymał także wyreżyserowany przez niego film
Katyń
. 15 lutego 2006 również za całokształt twórczości otrzymał na 56. Międzynarodowym Festiwalu Filmów w Berlinie nagrodę Złotego Niedźwiedzia.
W 2007 redakcja
"Gazety Wyborczej"
wyróżniła go tytułem
"Człowieka Roku"
. Laudację na cześć laureata wygłosił
Janusz Tazbir
.
Odznaczenia
Andrzej Wajda na planie filmu
Katyń
, 2007
-
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
– 1999[8]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1964
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1964
-
Order Budowniczych Polski Ludowej
-
Order Sztandaru Pracy II Klasy
(z okazji 30-lecia kinematografii w PRL) – 1975
-
Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"
-
Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej
- Order Cyryla i Metodego – 1978,
Bułgaria
-
Order Krzyża Ziemi Maryjnej
– 2008,
Estonia
- Commandeur
Legii Honorowej
– 2001,
Francja
- Officier Legii Honorowej – 1982, Francja
- Commandeur Orderu Sztuki i Literatury – Francja
-
Order Wschodzącego Słońca
– 1995,
Japonia
-
Order Trzech Gwiazd III klasy
– 2010,
Łotwa
[9].
-
Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi RFN
– 2001,
Niemcy
- Order Przyjaźni – 2010,
Rosja
[10][11][12]
- Order Jarosława Mądrego –
Ukraina
- Krzyż Komandorski (Średni) z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej – 2006,
Węgry
- Ufficiale
Orderu Zasługi Republiki Włoskiej
– 2000,
Włochy
[13]
- Order Chorwackiej Jutrzenki z Wizerunkiem Marka Marulicia za szczególne zasługi w dziedzinie kultury – 2010,
Chorwacja
[14]
Zobacz też
Przypisy
Źródła
Bibliografia
- Tadeusz Lubelski: Wajda. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. .
- Ewelina Nurczyńska-Fidelska, Piotr Sitarski (red.): Filmowy świat Andrzeja Wajdy. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas", 2003. .
- Andrzej Wajda: Kino i reszta świata. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2000. .
- Andrzej Wajda: Podwójne spojrzenie. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1998. .