|
Apostolski symbol wiary
Apostolski symbol wiaryKolorami zaznaczono procent osób, które w 2005 r. odpowiedziały: Wierzę, że jest Bóg. (Badanie
Eurobarometru
) Apostolski symbol wiary (
łac.
credo – wierzę), w skrócie Symbol Apostolski (potocznie: Skład apostolski, Wierzę w Boga) - to najwcześniejsze
wyznanie wiary
Kościoła
rzymskiego
. Pierwsze pisane świadectwo tekstu sięga początku III wieku. Późniejsza legenda przypisała autorstwo samym
Apostołom
. W symbolu wyrażona jest wiara w
Trójcę Świętą
, używa go przede wszystkim Zachód
chrześcijański
:
Kościół rzymskokatolicki
,
Kościoły starokatolickie
,
anglikanie
, liczne
wyznania protestanckie
. W Kościele rzymskokatolickim odczytywany jest podczas wieczornych nabożeństw, takich jak nabożeństwo czerwcowe do
Serca Jezusa
lub
maryjne
nabożeństwa majowe czy październikowe i w czasie
koronki do Bożego Miłosierdzia
. HistoriaStudia historyczne wykazały, że symbol powstał najprawdopodobniej w Rzymie, nie wcześniej niż w
II
-gim wieku. Tekst w obecnej formie jest owocem długotrwałego procesu ewolucyjnego. Rozróżnia się dwie postacie Symbolu apostolskiego, odpowiednio do stadium ewolucji tekstu: starszą wersję «R» i młodszą, rozwiniętą wersję «T». Pierwotna wersja «R»Wersja «R» (oznaczona tak od
Rzymu
) była na początku przekazywana zarówno w
grece
jak i po
łacinie
, gdyż w tych dwóch językach modlono się w kościele rzymskim. Pierwszym znanym pisemnym świadkiem wersji «R» jest dzieło
Hipolita Rzymskiego
Tradycja apostolska z początku III-go wieku. Hipolit zapisał tekst symbolu w formie pytań chrzcielnych - wersja «R» ma już wtedy postać prawie ostateczną[1][2]. Ta wersja znajduje się także m.in. u
Augustyna z Hippony
w homilii 213[3] i u
Piotra Chryzologa
w homiliach 57-62[4]. Najstarszy wariant wersji «R» odnaleziono w XI-o wiecznym monastycznym kodeksie liturgicznym: na końcu psałterza znajduje się tekst grecki symbolu, zapisany w transkrypcji - literami
anglo-saksońskimi
. Tekst porównano z symbolem, który wysłał w liście
Marcellinus
(zm. ok. 374 r.) biskup
Ancyry
w
Galacji
w
Azji Mniejszej
, papieżowi
Juliuszowi I
(biskup Rzymu w latach 337-352 r.), aby oczyścić się z podejrzeń o herezję. List ten umieścił
Epifaniusz z Salaminy
w dziele Contra haereses panaria, haer.72,3.1. Wersja «T»Wersja oznaczona literą «T» (od Textus receptus) powstała bez wątpienia w
Galii
, jej uzupełnienia w stosunku do wersji «R» były prawdopodobnie inspirowane wschodnimi symbolami. Wystąpiła ona już u
Cezarego z Arles
(zm. 542 r.) prawie w takiej postaci, jak obecnie[1]. Wersja ta rozprzestrzeniła się na całym Zachodzie i wróciła do Rzymu, gdzie wyparła wersję «R». W późniejszych wiekach przechodziła drobne modyfikacje, które zakończyły się wraz z opublikowaniem Symbolu apostolskiego najpierw w
Katechizmie Rzymskim
(1566), następnie w
Brewiarzu
Rzymskim (1568), wydanym po
Soborze trydenckim
dla usunięcia różnic w modlitwie - ad tollendam orandi varietatem[5][2]. Tekst symboluPoniżej wersje R T oraz współczesne polskie tłumaczenie: Greka - pierwotna wersja «R»
(III w.)[6][2] | Łacina - końcowa wersja «T»
(XVI w.)[7] | Polski - dzisiejsza wersja liturgiczna
(XX w.) |
|---|
Πιστεύω εις Θεον Πατέρα [-!]
παντοκράτορα,
και εις Χριστον `Ιησουν,
τον υίον αυτου τον μονογενη,
τον κύριον ήμων,
τον γεννηθέντα εκ πνεύματος άγίου
εκ Μαρίας της παρθένου,
τον επι Ποντίου Πιλάτου
σταυρωθέντα και ταφέντα,
και τη τρίτη ημέρα αναστάντα εκ των νεκρων,
αναβάντα εις τους ουρανούς,
και καθήμενον εν δεξια του πατρός,
όθεν έρχεται κριναι [κρίνειν] ζωντας και νεκρούς.
και εις το πνευμα άγιον [το άγιον πνευμα],
αγίαν εκκλησίαν,
άφεσιν αμαρτιων,
σαρκος ανάστασιν [, ξωήν αιώνιον] | Credo in Deum Patrem omnipotentem,
Creatorem caeli et terrae.
Et in Iesum Christum,
Filium eius unicum,
Dominum nostrum,
qui conceptus est de Spiritu Sancto,
natus ex Maria Virgine,
passus sub Pontio Pilato,
crucifixus, mortuus, et sepultus,
descendit ad inferos,
tertia die resurrexit a mortuis,
ascendit ad caelos,
sedet ad dexteram Dei Patris omnipotentis,
inde venturus est iudicare vivos et mortuos.
Credo in Spiritum Sanctum,
sanctam Ecclesiam catholicam,
sanctorum communionem,
remissionem peccatorum,
carnis resurrectionem et vitam aeternam.
Amen.
| Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego,
Stworzyciela nieba i ziemi
i w Jezusa Chrystusa,
Syna Jego Jedynego,
Pana naszego,
który się począł z Ducha Świętego.
Narodził się z Marii Panny,
umęczon pod Ponckim Piłatem,
ukrzyżowan, umarł i pogrzebion.
Zstąpił do piekieł,
trzeciego dnia zmartwychwstał,
wstąpił na niebiosa,
siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego,
stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wierzę w Ducha Świętego,
święty Kościół powszechny,
Świętych obcowanie / społeczność Świętych[8],
grzechów odpuszczenie,
ciała zmartwychwstanie,
żywot wieczny.
Amen |
Legenda o apostolskim powstaniu symboluWedług
legendy
, która pojawiła się już w IV wieku - w liście synodu mediolańskiego (ok. 390) do papieża
Syrycjusza
, oraz u
Ambrożego z Mediolanu
w dziele Wyjaśnienie symbolu (Explanatio symboli)[9] a także u
Rufina z Akwilei
w Expositio in symbolum 2[10] - i mogła powstać w
Syrii
w III w., Symbol Apostolski został skomponowany przez samych
Apostołów
. Dwa wieki później, w VI wieku w
Galii
pojawiła się wersja rozbudowana tej legendy, mianowicie że w dniu
Zesłania Ducha Świętego
każdy z dwunastu Apostołów wygłosił jedno z dwunastu zdań Symbolu[1]. Zobacz też Linki zewnętrznePrzypisy- ↑ 1,0 1,1 1,2 Por. P.-Th. Camelot, Creeds, w: Sacramentum Mundi. An Encyclopedia of Theology.
K. Rahner SJ
, C. Ernst, K. Smyth (red.), A. Darlap (red. tomu). Wyd. 5. T. 2. Londyn: Burns & Oats, 1973, ss. 38-40. .
- ↑ 2,0 2,1 2,2 H. Denzinger, A. Schönmetzer: Enchiridion symbolorum : definitionum et declarationum de rebus fidei et morum, n.10-11. Wyd. 36. Freiburg/B: 1976.
- ↑ Zob.
Sermo 213
(Guelferb.1), w: Miscellanea Agostiniana.
G. Morin
(wydawca). T. 1. Rzym: 1930, ss. 441-450.
- ↑ PL 52,357-375
- ↑ Zob. Denzinger-Schṏnmetzer (DS) 30
- ↑ Różnice między tekstem Marcelego z ancyry a XI wiecznym kodeksem są zaznaczone kwadratowymi nawiasami. Tekst wydał K. Holl, w: Griechische Christliche Schrifsteller der ersten drei Jahrhunderte (GCS), 3,258, Lipsk 1897n;
PG
42,385D
- ↑ Zob. Denzinger-Schṏnmetzer (DS) 30
- ↑ W Kościołach protestanckich zwykle spotykana jest forma "społeczność świętych". Patrz:
Świętych obcowanie
.
- ↑ Przekład polski: Wyjaśnienie symbolu. O tajemnicach. O sakramentach. Ludwik Gładyszewski (przekład, wstęp i opracowanie). Kraków: WAM, 2004, seria: Źródła Myśli Teologicznej 31. ;
CSEL
73, 10n, wyd. O. Faller;
PL
17,1093-1096
- ↑
PL
21,337
Inne hasła zawierające informacje o "Apostolski symbol wiary":
Wszystkich Świętych
...
Rodzimy Kościół Polski
...
Terabajt
...
Adwentyzm
...
Odense
...
I wiek
...
Dogmat
...
Huldrych Zwingli
...
Kwas fosforowy
...
Wittenberga
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Apostolski symbol wiary":
Potęgi (plansza 7)
...
01 Znaki drogowe - kierunku i miejscowości - część 2 (plansza 18)
...
01 Znaki drogowe - kierunku i miejscowości - część 2 (plansza 19)
...
|
