Batowie

Batawowie ( łac. Batavi) — lud germański , wywodzący się spośród plemienia Chattów (zamieszkującego tereny obecnej Hesji ), po raz pierwszy wzmiankowany przez Cezara w Wojnie galijskiej. Na skutek wewnętrznych tarć mieli opuścić swe pierwotne siedziby i osiedlić się u ujścia Renu , przede wszystkim na tzw. wyspie batawskiej pomiędzy rzekami Oude Rijn i Waal/ Moza (zapewne 55-12 p.n.e.). Od 12 r. p.n.e. teren Batawów odgrywa ważną rolę przy organizacji wypraw rzymskich w głąb Germanii.

Batawowie byli szczególnie cenieni jako żołnierze , w zamian za dostarczanie żołnierza zostali zwolnieni z obowiązku płacenia podatku. Wchodzili w skład gwardii cesarskiej. Wobec kryzysu Cesarstwa (tzw. rok 4 cesarzy) Batawowie podnieśli bunt pod wodzą Iuliusa Civilisa (69/70 n.e.). Pokonani Batawowie zostali potraktowani stosunkowo łagodnie, ale od tej pory Rzymianie nie dopuszczali do stacjonowania oddziałów pomocniczych w ich rodzinnym kraju. W IV w. n.e. tereny Batawów zajmują Frankowie . Imię Batawów przetrwało do dziś w nazwie krainy Betuwe między rzekami Waal a Leck .