Batuta

Batuta (z włoskiego takt ) – cienka, wydłużona pałeczka używana przez dyrygenta do wyznaczania taktu i kierowania orkiestrą . Wskazuje się nią tempo , rytm , metrum . Ma długość ok. 25-30 cm, jest wykonywana z lekkich gatunków drewna ( balsa ), niekiedy z bambusa , a także z włókna szklanego i innych tworzyw. Często posiada korkowy uchwyt. Kiedy dyrygent jest ubrany na ciemno, batuta ma kolor jasny, a kiedy jest jasno ubrany, batuta ma ciemny kolor.

W dzisiejszym kształcie została wprowadzona przez Luisa Spohra ok. 1810, jej użycie upowszechnił Felix Mendelssohn-Bartholdy . Wcześniej do wybijania rytmu używany był rodzaj laski. Ta wersja batuty stała się powodem śmierci Jeana-Baptiste'a Lully'ego . Dyrygując orkiestrą przodem do króla a tyłem do muzyków, kompozytor często oglądał się przez ramię i ugodził się w stopę, a następnie zmarł z powodu gangreny .