Bernardo Bellotto
Bernardo Bellotto, autoportret
Imiona i nazwisko	Bernardo Francesco Paolo Ernesto Bellotto
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1721 Wenecja
Data i miejsce śmierci	17 listopada 1780 Warszawa
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Styl	klasycyzm

Plac Lobkowitza w Wiedniu

Krakowskie Przedmieście w Warszawie od strony Nowego Światu

ul. Długa w Warszawie. Od prawej: kościół św. Trójcy (Brygidek) dalej Arsenał

Kościół św.Anny w Warszawie

Sala Canaletta w Zamku Królewskim

Bernardo Bellotto (zw. Canaletto lub Canaletto młodszym, ur. 30 stycznia 1721 w Wenecji , zm. 17 listopada 1780 w Warszawie ) ojciec: Lorenzo Antonio, matka Fiorenza Domenica ur. Canal – przedstawiciel weneckiego malarstwa wedutowego .

Życiorys

Canaletto był Włochem . Malarstwa uczył się w pracowni swojego wuja Canala , również zwanego Canalettem. Nim przybył do Polski, działał w Wenecji i innych włoskich miastach, potem w Wiedniu , Dreźnie , Monachium i Pirnie , gdzie zasłynął jako malarz wedut – niewielkich wymiarów pejzaży przedstawiających widoki miast.

Na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego zyskał pozycję nadwornego malarza. Na zlecenie króla pracował przy dekorowaniu Zamku Ujazdowskiego ; namalował we wschodnim skrzydle freski i fragmenty ornamentalne (prace te uległy zniszczeniu przy przebudowie zamku w 1784), a wraz ze swoim synem Lorenzem wykonał 14 obrazów przedstawiających antyczny Rzym. Jego głównym dziełem jest galera 30 wedut Warszawy i pałacu w Wilanowie , które umieszczono w oddzielnej Sali Prospektowej (zwanej też Salą Canaletta). Do dzisiejszych czasów zachowało się tych wedut 24^[1].

Canaletto malował również obrazy o tematyce historycznej, np. Elekcja Stanisława Augusta czy Wjazd Jerzego Ossolińskiego do Rzymu 1633. Jego obrazy można oglądać w Zamku Królewskim i Muzeum Narodowym .

Obrazy Bellotta charakteryzują się przede wszystkim wielką pieczołowitością w odmalowywaniu szczegółów – mimo niewielkiego formatu bardzo dopracowane są wszystkie stroje, twarze postaci (do tego stopnia, że fachowcy rozpoznają w nich poszczególne osoby, w większości rodzinę Poniatowskiego). Z detalami uwieczniana była i architektura, lecz na tym polu Canaletto dopuszczał się pewnych przekłamań, udoskonaleń. Ta dokładność, możliwa dzięki zastosowaniu camery obscura i szkieł powiększających, została wykorzystana przy odbudowie zniszczonej podczas wojny Warszawy.

Weduty w sali Prospektowej (Canaletta) w Zamku Królewskim w Warszawie

• Rio dei Mandicanti i Scuola di San Marco (1740) olej na płótnie, 42 x 69 cm Galleria dell'Accademia Wenecja
• Krakowskie Przedmieście od strony Bramy Krakowskiej (1767-68)
• Kolumna Zygmunta III od strony zejścia do Wisły (1767-70)
• Widok Warszawy od strony Pragi (1770)
• Widok Warszawy z Pałacem Ordynackim (1772)
• Krakowskie Przedmieście od strony Placu Zamkowego (1774)
• Widok łąk wilanowskich (1775)
• Widok Pałacu Wilanowskiego od strony podjazdu (1776)
• Widok Pałacu Wilanowskiego od strony parku (1776)
• Widok Pałacu Wilanowskiego od strony południowej (1777)
• Widok Pałacu Wilanowskiego od strony północno-wschodniej (1777)
• Ulica Długa (1777)
• Ulica Miodowa (1777)
• Kościół Brygidek i Arsenał (1778)
• Kościół Sakramentek (1778)
• Plac Krasińskich (1778)
• Krakowskie Przedmieście od strony Nowego Światu (1778)
• Pałac Błękitny (1779)
• Kościół Reformatów (1779)
• Pałac Mniszchów (1779)
• Plac Żelaznej Bramy (1779)
• Kościół Karmelitów (1780)
• Kościół Wizytek (1780)
• Kolumna Zygmunta III od strony zejścia do Wisły z królem wizytującym spalone skrzydło zamku (zaginiony)
• Plac Żelaznej Bramy od strony koszar Mirowskich (zaginiony)

Inne obrazy

• Widok Wiednia od strony Belwederu 1759 - 1760, olej na płótnie 135 x 213 cm, Kunsthistorisches Museum Wien

Przypisy

Bibliografia

• A. Fregolent, Canaletto i wedutyści, Warszawa 2006 (Klasycy Sztuki)
• H. Kozakiewicz, S. Kozakiewicz, Bernardo Bellotto zwany Canaletto, Warszawa 1980.
• A. Rizzi, Canaletto w Warszawie, Warszawa 2007.
• M. Wallis, Canaletto, malarz Warszawy, Warszawa 1955.