Maksymilian Henryk Horwitz, ps. Henryk Walecki (ur. 6 września lub 27 sierpnia ^[1] 1877 w Warszawie , zm. 1937 w Moskwie ) – polski działacz komunistyczny i publicysta żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

W 1898 roku ze stopniem doktora ukończył w Gandawie Wydział Fizyko-Matematyczny, po czym podjął pracę dyrektora szkoły rzemiosł dla młodzieży żydowskiej. Równolegle prowadził aktywną działalność w warszawskiej organizacji Polskiej Partii Socjalistycznej . W 1918 roku stał się członkiem Komunistycznej Partii Polski , członkiem Biura Politycznego KPP, a w 1922 roku członkiem Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej . Był wielokrotnie aresztowany za działalność polityczną, ostatni raz przez NKWD w czerwcu 1937 w ZSRR, gdzie w ramach "wielkiej czystki" został stracony^[1].

Życie prywatne

Był synem Gustawa Horwitza ( 1844 - 1882 ) i Julii Horwitz z domu Kleinmann ( 1845 - 1912 ). Żonaty ze Stefanią Heryng, z którą miał troje dzieci (Stanisława, Annę i Katarzynę), a także związany z Józefiną, z którą miał syna Pietię.^[2]

Przypisy