Alokacja ( ang. allocation) w terminologii APICS dotyczącej MRP oznacza przeznaczenie, zarezerwowanie, przydzielenie określonego zasobu do procesu .

Alokacja zasobów - w planowaniu strategicznym , jest planem użycia dostępnych środków, w szczególności w bliskiej przyszłości po to aby osiągnąć konkretne cele w dalekiej przyszłości. Jako dobry plan ma ona dwie części:

• podstawowa decyzja alokacji
• mechanizm kontyngentów

Podstawowa decyzja alokacji jest wyborem, które podmioty uwzględnić i finansować w planie (oraz wysokość ich finansowania), a które nie - zasoby są rozlokowywane do wybranych podmiotów.

Istnieją dwa mechanizmy kontyngentu:

1. Priorytetowa ocena podmiotów wykluczonych z planu, pokazując tym samym, które z nich finansować gdyby pojawiły się dodatkowe zasoby.
2. Priorytetowa ocena niektórych podmiotów włączonych do planu, wskazując na to, które z nich powinny być poświęcone dla zmniejszenia zasobów zużywanych jeżeli zajdzie taka potrzeba.

Efektywna alokacja zasobów

Efektywna alokacja zasobów to podstawowy problem nauki o gospodarowaniu - ekonomii . Gospodarowanie dotyczy zasobów , które są ograniczone. Jeżeli jakiś zasób jest nieograniczony, występuje obficie i w ilościach większych niż ludzie go potrzebują, nie istnieje problem gospodarowania nim.

Na przykład do niedawna takim zasobem były powietrze i woda . Dzisiaj człowiek musi nimi gospodarować rozsądnie. Ale istnieją jeszcze na świecie zasoby (w rozumieniu ekonomicznym) które są nieograniczone - na przykład komary . Właśnie dlatego nikt nimi nie gospodaruje (ponieważ trudno znaleźć nabywcę na komary nikt ich nie hoduje, nie łapie i nie magazynuje, nie ulepsza (maluje na piękne kolory, pakuje w ozdobne pudełka), nie reklamuje).

Niektóre potencjalnie nieograniczone zasoby, są ograniczane prawnie lub etycznie . Na przykład utwory w formie elektronicznej mogą być teoretycznie zwielokrotniane w nieskończoność, jednakże na rozpowszechnianie nakładane są ograniczenia wynikające z praw autorskich .

Jeżeli jakiś zasób jest ograniczony, oznacza to, że jeżeli ktoś otrzyma go tyle ile potrzebuje, to ktoś inny nie otrzyma zasobu w oczekiwanej ilości. Z reguły przy danych założeniach wyjściowych, można rozsądnie ten zasób rozdzielić pomiędzy potrzebujących. Sposób takiego podziału, biorący pod uwagę optymalne w tym przypadku pożytki gospodarcze nazywamy efektywną alokacją zasobów. Niestety, znalezienie takiego idealnego podziału zasobów (dóbr) nie jest łatwe. Przyjęte kryteria podziału mogą naruszać interesy społeczeństwa , czasem nie uwzględniają szerszego kontekstu ani konsekwencji jakie mogą wywołać w przyszłości (np. dług wobec przyszłych pokoleń).