Bitwa o Bolonię (Operacja Buckland) – jedna z ostatnich
bitew
stoczonych przez wojska alianckie na froncie włoskim w 1945 roku.
Działania II Korpusu Polskiego
Działania
II Korpusu Polskiego
do marca 1945 miały charakter walk pozycyjnych. Oddziały obsadzały obronę nad rzeką Senio, prowadziły rozpocznie przeciwnika i pojedynki ogniowe artylerii.
W marcu korpus, działający w ramach brytyjskiej 8 Armii, otrzymał zadanie
sforsowania
Senio na północ od
Faenzy
i nacierania na głównym kierunku uderzenia armii. We współdziałaniu z dywizją nowozelandzką Polacy mieli rozwinąć natarcie, przeciąć drogi odwrotu na kierunku
Ferrara
–
Bolonia
, po czym odciąć Bolonię od niemieckich sił głównych
manewrem oskrzydlającym
z północy. Dowódca korpusu[1] postanowił forsować Senio siłami
3 Dywizji Strzelców Karpackich
, rozwinąć wyłom uderzeniem
5 Kresowej Dywizji Piechoty
i dalej, przy wsparciu
2 Brygady Pancernej
, opanować rejon na północ od Bolonii.
9 kwietnia 1945, po kilkugodzinnym
ogniowym przygotowaniu natarcia
, 3 Dywizja Strzelców Karpackich rozpoczęła forsowanie Senio. Jedna z fal własnych bombowców[2] omyłkowo położyła dywan na oddziały dywizji. Zginęło 34, a rannych zostało 188 żołnierzy[3]. Mimo to, dywizja kontynuowała forsowanie, przełamała niemiecką obronę nad Senio, a następnie nad rzeką Santerno. Rozwijając natarcie, Polacy forsowali liczne w tym rejonie przeszkody wodne i zdobywali miejscowości zawczasu przygotowane do obrony.
Sukcesy oddziałów polskich i brytyjskich walczących w ramach 8 Armii od wschodu i amerykańskiej
5 Armii
od południa zmusiły Niemców do odwrotu. II Korpus przeszedł do
działań pościgowych
. Utworzono zgrupowanie "Rud" pod dowództwem płk. Prudnickiego. W jego składzie walczyła
3 Brygada Strzelców Karpackich
wzmocniona czołgami i artylerią. Prowadząc pościg po szosie Nr 9, zgrupowanie odcięło niemieckie pozycje rozmieszczone w górach i 17 kwietnia zdobyło Castel San Pietro. 20 kwietnia oddziały korpusu sforsowały rzeki Gaiana i Idice. 21 kwietnia o 6:05
9 Batalion Strzelców Karpackich
wkroczył jako pierwszy do Bolonii i zawiesił nad miastem polską flagę.
Wyzwolenie Bolonii miało kolosalne znaczenie dla ostatecznej klęski Niemiec na froncie włoskim. Oddziały II Korpusu Polskiego wkroczyły do miasta witane owacyjnie przez ludność. Z rozkazu dowódcy 8 Armii Polacy pozostali w tym rejonie, nie biorąc już udziału w dalszym pościgu. 9 batalion strzelców karpackich uzyskał miano "bolońskiego", a 17 dowódców otrzymało honorowe obywatelstwo miasta. Senat Bolonii wręczył żołnierzom polskim 215 specjalnie wybitych pamiątkowych medali z napisem "Al liberatori che primi entrarono in Bologna 21 Aprile 1945 – per benem erenza"[4].
Straty polskie poniesione w bitwie bolońskiej wyniosły 600 rannych oraz 300 poległych żołnierzy[5].
Przypisy
- ↑ Jednostkami korpusu dowodził gen.
Zygmunt Bohusz-Szyszko
. Gen Anders pełnił w owym czasie obowiązki Naczelnego Wodza. Był obecny na SD Korpusu na specjalne zaproszenie marszałka Alexandra.
- ↑ 18 samolotów typu
Liberator
.
- ↑ "Aryleria polska..." s. XV
- ↑ "Oswobodzicielom, którzy pierwsi weszli do Bolonii 21 kwietnia 1945 – w dowód zasługi"
- ↑ "...Barwa i broń..." s. 97
Bibliografia
- Wojsko Polskie 1939-1945 : barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. .
- Wojciech Narębski: Działania 5 Wileńskiej Brygady Piechoty podczas kampanii włoskiej 1944-45. Bydgoszcz: Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, 2005. .
- A. Blum, M. Przedrzymirski, J. Wisz, J. Paśnicki: Artyleria polska Bitwa o Bolonie. Koło Oficerów Artylerii. Londyn 1990
