Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Bitwa pod Mirem (1792)

Bitwa pod Mirem (1792)

Bitwa pod Mirem
wojna polsko-rosyjska 1792
Data 11 czerwca 1792
Miejsce Mir , Nowogródek
Wynikklęska wojsk litewskich
Terytorium Białoruś
Strony konfliktu
Wielkie Księstwo Litewskie
Imperium rosyjskie
Dowódcy
Józef Judycki
Borys Pietrowicz Mellin
Siły
7700 żołnierzy i 10 dział9600 żołnierzy i 13 dział
Straty
ok. 120 żołnierzy i 1 działook. 250 żołnierzy
Wojna polsko-rosyjska 1792

OpsaStołpceMirBoruszkowceZelwaZieleńceWojszkiDubienkaKrzemieńBrześćMarkuszów

Bitwa pod Mirem miała miejsce 11 czerwca 1792 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej 1792

Spis treści

Wstęp

1 czerwca 1792 król Stanisław August Poniatowski odebrał naczelne dowództwo nad wojskami litewskimi ks. Ludwikowi Wirtemberskiemu , i 7 czerwca powierzył je Józefowi Judyckiemu . Wątpiąc w jego kunszt wojskowy dodano mu licznych doradców (m.in. Stanisław Kostka Potocki , Tomasz Wawrzecki ).

Niestety zarówno zaniedbania ks. Wirtemberskiego jak i wątpliwe zdolności wojskowe Judyckiego doprowadziły do klęski korpusu litewskiego w trakcie odwrotu z rejonu koncentracji pod Mińskiem .

Doszło do walki pod Mirem pomiędzy korpusem litewskim wojsk I Rzeczypospolitej Józefa Judyckiego a korpusem białoruskim wojsk rosyjskich Borysa Mellina . Bitwa zakończyła się klęską wojsk litewskich.

Bitwa

Generał Judycki zgromadził pod Mińskiem główne siły litewskie w liczbie 7700 żołnierzy i 10 dział. W związku z zagrożeniem przez nadchodzący od strony Borysowa korpus generała Mellina, który liczył 9600 żołnierzy i 13 dział, oraz przez maszerujący z Bobrujska na Słuck korpus Fersena mający 5500 żołnierzy, Judycki rozpoczął 31 maja odwrót przez Stołpce do Świerżnia, skąd 9 czerwca ruszył pod Mir. W trakcie odwrotu jazda litewska generała Józefa Bielaka stoczyła trzygodzinny bój ze strażą przednią Mellina podczas przeprawy przez Niemen pod Stołpcami , po czym ruszyła za głównymi siłami na Mir.

Mellin po przeprawieniu swych sił przez Niemen, zajął pozycje pod Załużem. Rankiem 11 czerwca wyprawił dwie kolumny po 2000 żołnierzy w celu obejścia od północy i od południa stanowisk wojsk litewskich pod Mirem. Jedną z kolumn dowodził Fiodor Buxhövden , a drugą - Levin Bennigsen . Z resztą sił korpusu Mellin zamierzał po południu związać Litwinów walką, a gdy obie wysłane kolumny obejdą litewskie skrzydła, uderzyć na wojska Judyckiego z trzech stron.

W tym samym czasie Judycki wysłał w kierunku Załuża silny podjazd złożony z 900 żołnierzy i 4 dział, na którego czele stanął generał Stanisław Kostka Potocki . Gdy Potocki około godziny 14 zbliżył się niepostrzeżenie do obozu rosyjskiego, ocenił, że siły rosyjskie są słabe i zawiadomił o tym Judyckiego. Gdy wojska rosyjskie spostrzegły grupę Potockiego, ruszyły w pościg. Ścigany przez Mellina Potocki dołączył do głównych sił litewskich około 3 km od Mira.

Wojska litewskie uszykowały się w dwie linie. W pierwszej linii znalazły się 2 bataliony piechoty oraz brygada pińska , natomiast w drugiej linii - 4 i 1/2 batalionu piechoty, brygada kowieńska oraz 2 pułki jazdy (w tym 4 Pułk ) . Mellin, który miał w tym momencie 5600 żołnierzy i 13 dział, ustawił swe wojska w jedną linię, usypał 3 baterie i rozpoczął ogień artyleryjski. Wstrzymywał się jednak z atakiem, czekając na nadejście wysłanych wcześniej kolumn.

Ordre de Bataille Wojsk Polskich

Głównodowodzący gen. por. Judycki

  • Pierwsza linia - or lewej do prawej
  • II Brygada Kawalerii Narodowej (Petryhorska)pod dowództwem Twardowskiego (stan około 1125 żołnierzy) - po obu stronach piechoty
  • 1/V Regiment Grabowskiego (stan około 500 żołnierzy)
  • 1/I Regiment buławy Wielkiej (stan około 505 żołnierzy)
  • Druga linia od lewej do prawej flanki
  • połowa I Brygady Kawalerii Narodowej (Husarskiej) pod dowództwem Sulistrowskiego (stan brygady ok. 1325 żołnierzy)
  • IV Pułk Straży Przedniej pod dowództwem Bielaka (611 żołnierzy)
  • 1/II Regiment Buławy Wielkiej (467 żołnierzy)
  • 1/IV Regiment Judyckiego (500 żołnierzy)
  • 1/VI Regiment Niesiołowskiego (515 żołnierzy)
  • 1/VIII Regiment Domu Radziwiłów (619 żołnierzy)
  • 2/VIII Regiment Domu Radziwiłów (676 żołnierzy)
  • I Pulk strazy przedniej under Kirkor (786 żołnierzy)
  • druga połowa I Brygady Kawalerii Narodowej (Husarskiej)
  • 10 dział 3 funtowych

Ordre de Bataille Wojsk Rosyjskich

Głównodowodzący gen. por. Mellin
  • Kawaleria pod dow. gen. mjr Bergmana
  • Kozacy Grekowa(około 400 konnych)
  • Piechota
  • 1/2 bat. z 2-giego bat. pułku Muromskiego muszkieterów(około 480)
  • 1-szy bat. Muromskiego muszkieterów(960)
  • 2 bat. pułku Kozłowskiego muszkieterów (960x2)

Kolumna Benningsena -

  • 6 szw. Lekkiej jazdy pułku Izumskiego (880)
  • 1/2 z 2-giego bat. pułku Muromskiego muszkieterów (480)

Kolumna Buxhowdena -

  • 10 szw. dragonów Smoleńskich(1500)
  • 2-gi bat. pułku Estlandzkiego (600 żołnierzy)
  • Ponadto 13 dział 6- i 12-funtowych

Judycki, który nie potrafił podjąć decyzji o rozpoczęciu bitwy, zwołał naradę wojenną, która trwała 2 godziny. W tym samym czasie jego wojska stały w ogniu rosyjskich dział. Ponieważ oddziały litewskie, złożone głównie ze świeżych rekrutów, zbyt długo stały pod rosyjskim ogniem, doszło do paniki. W kierunku na Mir ruszyła do ucieczki brygada kowieńska oraz część brygady pińskiej. Wkrótce to samo uczynił pułk jazdy Bielaka. Gdy około godziny 19:30 na tyłach wojsk litewskich ukazały się idące z dwóch stron kolumny Buxhövdena i Bennigsena, zagrożony okrążeniem Judycki o godzinie 20:00 nakazał odwrót.

W odwrocie Litwini dzięki przytomności umysłu pułkownika Jakuba Jasińskiego odparli atak jazdy rosyjskiej i nie ścigani wycofali się w kierunku Nieświeża . Również pozostawiony w Mirze garnizon zamku wraz z taborami wycofał się bocznymi drogami.

Litwini stracili w bitwie około 120 żołnierzy i 1 działo, natomiast Rosjanie - około 250 żołnierzy.

Tego dnia też doszło do szturmu i zdobycia przez Rosjan zamku w Mirze . Sam Judycki opuścił swoje wojsko i uciekł do Grodna , za co został zdymisjonowany oficjalnie 24 czerwca 1792, a faktycznie już 19 czerwca . Nowym dowódcą został Michał Zabiełło , po czym doszło wkrótce do przegranej bitwy pod Zelwą , zaciętej obrony Brześcia oraz bitew w obronie przepraw na Bugu pod Grannem i pod Krzemieniem .

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2
  • Wolański Adam, Wojna polsko-rosyjska 1792 r, t. 2, Kampanija litewska, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1922.
  • Wolański Adam, Wojna polsko-rosyjska 1792 r, Wydawnictwo Volumen, Warszawa 1996,
  • Derdej Piotr, Zieleńce Mir Dubienka 1792, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2000,


Inne hasła zawierające informacje o "Bitwa pod Mirem (1792)":

Wszystkich Świętych ...

Dziady (zwyczaj) ...

Pęcice ...

Rodzimy Kościół Polski ...

Dzień Zmarłych ...

II wiek ...

Biegun północny ...

Biskup ...

Brescia ...

Mieszko II Lambert ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Bitwa pod Mirem (1792)":

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 2 (plansza 3) ...

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 3 (plansza 6) ...

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 3 (plansza 7) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie