Blok karkonosko-izerski – jednostka geologiczna (tektoniczna) w Sudetach Zachodnich , składająca się z kilku mniejszych części: centralnie położonego granitowego masywu karkonoskiego , leżącego po jego północno-zachodniej stronie metamorfiku izerskiego , wschodniej osłony granitu karkonoskiego (zwanej też mylnie metamorfikiem wschodnich Karkonoszy ) oraz metamorfiku południowych Karkonoszy, znajdującego się całkowicie po stronie czeskiej .

Blok karkonosko-izerski graniczy od zachodu z blokiem łużyckim, od północy z metamorfikiem kaczawskim , od wschodu z niecką śródsudecką , a od południa z niecką podkarkonoską w Czechach.

Granitowy masyw, który powstał przez wciśnięcie intruzji magmowej między skały metamorficzne w trakcie procesów plutonicznych podczas orogenezy hercyńskiej , tworzy centralną część bloku karkonosko-izerskiego.

Skały bloku karkonosko-izerskiego budują znaczną część Sudetów Zachodnich : Pogórze Izerskie , Góry Izerskie , Karkonosze , Kotlinę Jeleniogórską oraz Rudawy Janowickie (z wyjątkiem ich wschodniej partii, zbudowanej ze skał osadowych niecki śródsudeckiej ).

Ciekawostki

• Koncentracja uranu w bloku karkonosko-izerskim przeciętnie zawiera się w granicy 3–5 g / t , w niektórych miejscach lokalnie przekracza 13 g/t^[1].
• Blok karkonosko-izerski stanowi największy zwarty obszar o wysokim potencjale radonowym ^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Budowa geologiczna Polski, t. IV Tektonika cz. 2 Sudety i obszary przyległe, Józef Oberc , Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa 1972