Brygida Szwedzka (ur.
1303
, zm.
23 lipca
1373
w
Rzymie
) –
szwedzka
zakonnica
katolicka
, pisarka,
teolog
, założycielka
klasztoru
,
święta
,
patronka
Europy. Urodziła się jako Birgitta Birgersdotter w rodzinie głównego sędziego
Upplandii
Birgera Perssona oraz Ingeborg Bengtsdotter, która należała do rodu
Folkungów
.
Dzieciństwo i rodzina
Święta Brygida urodziła się, według dawnej tradycji, około roku
1303
na dworze Finsta na zachód od
Norrtälje
w
Upplandii
. Finsta była siedzibą rodu Finstaätten i przez pewien czas (ale nie w czasie, gdy Brygida się rodziła) właścicielem jej był jej ojciec Birger Persson – główny sędzia Upplandii (głównymi sędziami Upplandii byli też jej dziadkowie ze strony matki i ojca oraz jej brat; ona sama wyszła za mąż za takiego sędziego, którego ojciec też zajmował to stanowisko, mało tego zajmował je również jeden z jej synów oraz wnuków). Jej dziadek ze strony matki był kuzynem
Magnusa Ladulåsa
– w ten sposób była Brygida spokrewniona z rodem królewskim. W tym dworze Brygida stawiała pierwsze kroki. W pobliżu Finsty znajduje się kościół Skederids z
XIII wieku
– kościół czasów dziecięcych Brygidy.
W okolicy miejsca urodzin Brygidy znajduje się "Bönegrottan" (zbudowana w
XX
wieku) otwarta przez cały czas dla odwiedzających, aby mogli się tam pomodlić.
Biografia
Brygida doświadczała wizji już jako dziecko. Pewnego razu ukazała jej się
Dziewica Maryja
z koroną na głowie. Innym razem widziała ona
ukrzyżowanie
Chrystusa
i jego śmierć na krzyżu. Te dwa wątki – gorliwe poświęcenie się Matce Boskiej i medytacje nad męką
Chrystusa
– zajmowały ją do końca życia.
Gdy Brygida miała dziesięć lat, umarła jej matka. Jej ojciec uważał, że nie jest w stanie wychować jej stosownie do tego, jak powinna być wychowana dziewczynka o jej pozycji, więc wysłał ją do swojej szwagierki Katarzyny Bengtsdotter w Aspanäs nad jeziorem Sommen w
Östergötland
.
Kilka lat później, gdy miała już około trzynaście lat, została wydana za mąż wbrew swojej woli za Ulfa Gudmarssona księcia
Närke
. Z pewnością wolała ona żyć jako
dziewica
i udało jej się nawet przekonać męża, aby przez pierwsze kilka lat żyć w czystości, jednak później urodziła mu ośmioro dzieci, z których jedno (
Katarzyna z Vadsteny
) zostało również wyniesione na ołtarze.
Religijność Brygidy miała wpływ też na jej męża Ulfa. Na przykład małżonkowie wspólnie uczestniczyli w
pielgrzymkach
do
Nidaros
i do
Santiago de Compostela
. W trakcie rozpoczętej w roku
1341
jednej z takich pielgrzymek Ulf zachorował. Było to w drodze powrotnej z
Hiszpanii
we
francuskim
mieście
Arras
. Gdy sytuacja stała się poważna, Brygidzie ukazał się francuski narodowy święty
Dionizy
i oznajmił, że jej małżonek nie umrze.
Brygida doznaje objawienia – na podstawie obrazu ze średniowiecza.
Po powrocie do domu w roku
1342
Brygida i Ulf zamieszkali w
cysterskim
klasztorze Alvastra
, gdzie Ulf umarł w roku
1344
(niektóre źródła podają rok
1346
). Brygida rozdzieliła jego własność między dziedziców oraz biednych, aby móc samej żyć w zaciszu goszczącego ją dotychczas
klasztoru
. Tam miała wiele widzeń i w tym okresie, do wyjazdu do
Rzymu
, doznała ich najwięcej. Brygida w swoich objawieniach otrzymywała od
Boga
,
Chrystusa
oraz
Maryi
polecenia, aby przekazywać wiadomości władzom politycznym i kościelnym. Jednak oprócz tego prowadziła ona też dialogi ze
świętymi
oraz osobami zmarłymi. Objawienia jej zostały później zebrane w księdze zatytułowanej Revelationes coelestes (Objawienia niebieskie, szw. Himmelska uppenbarelser). Wcześniej były one przetłumaczone na
łacinę
przez Mateusza, kanonika
Linköping
, oraz przez jej spowiednika Piotra, przeora Alvastra. Księga ta cieszyła się dużym szacunkiem w czasach średniowiecza. Mniej więcej też w tym czasie Brygida założyła zgromadzenie
zakonne
, które stało się początkiem późniejszego Zakonu Najświętszego Zbawiciela zwanego też
zakonem brygidek
, którego główny dom (w
Vadstenie
) został hojnie obdarowany przez króla
Magnusa II Erikssona
i jego żonę.
W roku
1349
Brygida udała się do
Rzymu
. Powodem była chęć wzięcia udziału w świętowaniu
Roku Jubileuszowego
1350
oraz uzyskania audiencji u
papieża
w celu utworzenia nowego
zakonu
. Pewnym problemem było to, że papieże od roku
1309
przebywali we francuskim
Awinionie
oraz fakt, iż
kościół
zabronił tworzenia nowych reguł zakonnych. Jednak to nie powstrzymywało Brygidy, która w jednym z wcześniejszych swoich objawień widziała spotkanie
papieża
i
cesarza
w
Rzymie
. Wzmianki o tak nieprawdopodobnym zdarzeniu w momencie przybycia Brygidy do Rzymu wywoływały tylko śmiech.
W Rzymie początkowo zamieszkała ona w pałacu niedaleko od
bazyliki
San Lorenzo in Damaso. W
Rzymie
nie wahała się mówić, co sądziła o upadku duchowym społeczności miasta, czego doświadczali zarówno
kardynałowie
, jak i zwykły lud. Dodatkowo poświęcała swój czas na pisanie listów do
papieża
w
Awinionie
, w których żądała, by wrócił do stolicy Piotrowej. Na co dzień zaś odwiedzała różne miejscowe
kościoły
, gdzie modliła się przy grobach świętych. W kościele San Lorenzo in Panisperna w
Wiminale
często prosiła przechodniów o dary dla ubogich. Oprócz tego
pielgrzymowała
do różnych miejsc w tym do
Asyżu
,
Farfy
,
Neapolu
oraz na południe
Włoch
.
W Rzymie doszło także do objawienia. W bazylice św. Pawła za Murami, jak twierdziła święta, odbyła się rozmowa z ukrzyżowanym Chrystusem. Za odmawianie modlitw zwanych "
Tajemnica Szczęścia
" Chrystus dał ciąg obietnic związanych ze zbawieniem.
W roku
1368
zdarzyła się ta rzecz, którą wcześniej uznawano za nieprawdopodobną.
Papież Urban V
wrócił do Rzymu i
21 października
spotkał się tam z cesarzem
Karolem IV Luksemburskim
. Brygida dostała możliwość przekazania swojej
reguły zakonnej
papieżowi, który oddał ją do zbadania. W roku
1370
reguła została zatwierdzona, jednak w wersji, która niezbyt odpowiadała Brygidzie. Papież zdecydował też, aby ze względów bezpieczeństwa ponownie opuścić
Włochy
, było to jednak coś, czego Brygida nie mogła zaakceptować. Prorokowała mu, że Bóg uderzy w niego z ogromną siłą i odbierze mu zdrowie. W kilka miesięcy po zamieszkaniu w
Awinionie
papież rzeczywiście umarł.
Sześćdziesięcioośmioletnia Brygida w roku
1371
rozpoczęła pielgrzymkę do
Ziemi Świętej
. Droga wiodła przez
Neapol
i
Cypr
. W
Neapolu
umarł jej syn Karol, co spowodowało jej wielką żałobę. Śmierć syna dotknęła ją bardzo głęboko, ale w jakiś czas później doznała objawienia, w którym dowiedziała się, iż dzięki jej prośbom i łzom jej syn został zbawiony.
Do Rzymu wiosną
1373
wróciła osłabiona chorobą i
23 lipca
umarła w swojej siedzibie przy obecnym Piazza Farnese. Zgodnie z jej własną wolą po pogrzebie w kościele San Lorenzo in Panisperna jej ciało przewieziono do Vadsteny w
Szwecji
. W roku
1377
przyjaciel Brygidy biskup Alfonso z Jaén wydał pierwsze wydanie jej Revelationes coelestes, zaś w roku
1378
zatwierdzona została nowa reguła jej zakonu, dzięki czemu w roku
1384
mógł zostać oficjalnie ustanowiony klasztor w Vadstenie.
Dzieci
- Märta Ulfsdotter Boberg (ur. ok.
1319
-
20
)
- Karl Ulvsson till Ulvåsa
- Birger Ulfsson
-
Katarzyna z Vadsteny
(ur.
1331
)
- Bengt Ulfsson
- Gudmar Ulfsson
- Ingeborg Ulfsdotter
- Cecilia Ulfsdotter
Chronologia
Kult
Św. Brygida w kościele w
Salem
Św. Brygida ze swoimi atrybutami w brewiarzu brygidek z roku 1476
Proces
kanonizacji
Brygidy rozpoczął się w roku
1377
i zakończył ogłoszeniem jej świętą w roku
1391
przez
papieża Bonifacego IX
. Jej świętość została potem potwierdzona na
Soborze w Konstancji
w roku
1415
. W roku
1999
święta Brygida razem z
Katarzyną ze Sieny
i
Edytą Stein
została patronką
Europy
.
Budynek, w którym mieszkała Brygida w Rzymie, Casa di Santa Brigida, mieści obecnie kościół, klasztor i dom noclegowy.Założony przez Brygidę zakon istnieje do dziś jako
zakon brygidek
(inne nazwy to: Zakon Najświętszego Zbawiciela, Zakon im. Św. Brygidy, Ordo Sancti Salvatoris). Szczątki Brygidy znajdują się obecnie w
relikwiarzu
w kościele klasztornym w
Vadstena
.
W Polsce najbardziej znany jest
kościół pod jej wezwaniem
w
Gdańsku
. W ikonografii św. Brygida przedstawiana jest w ciemnowiśniowym habicie z czerwonym welonem, na nim korona z białego płótna z pięcioma czerwonymi znakami - symbolizującymi pięć ran Jezusa. Czasami siedzi przy pulpicie i spisuje swoje wizje. Jej atrybutami są: heraldyczny lew, korona; księga, którą pisze; ptasie pióro, pielgrzymi kapelusz, serce i krzyż.
Święto liturgiczne
w
kościele katolickim
obchodzone jest
23 lipca
.
Zobacz też
Bibliografia
Linki zewnętrzne