Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Bój pod Pęcicami

Bój pod Pęcicami

Bój pod Pęcicami
Powstanie warszawskie
Data 2 sierpnia 1944
MiejscePęcice, na południowy zachód od Warszawy
Przyczynapróba ewakuacji powstańców z Ochoty do Lasów Chojnowskich
Wynikprzebicie się powstańców przez pozycje niemieckie za cenę strat
Terytorium Polska pod okupacją niemiecką ( GG )
Strony konfliktu
Polskie Państwo Podziemne
III Rzesza Niemiecka
  III Rzesza Niemiecka
Dowódcy
ppłk Mieczysław Sokołowski "Grzymała"nieznany
Siły
około 500 (piechota)[1]nieznane, w tym co najmniej 3 samochody[2], 2 czołgi i 1 samolot rozpoznawczy[1]
Straty
31 poległych[3], 67 wziętych do niewoli, w tym 60 zamordowanychokoło 20 zabitych[3]

Bój pod Pęcicami - walka stoczona 2 sierpnia 1944 przez jednostki wojskowe Armii Krajowej należące do IV obwodu "Ochota" z wojskiem niemieckim w okresie powstania warszawskiego .

W nocy z 1 na 2 sierpnia większość oddziałów wojskowych obwodu Ochota pod dowództwem ppłk Mieczysława Sokołowskiego ps. "Grzymała" rozpoczęło wycofywanie się z Ochoty w kierunku Lasów Sękocińskich i Lasów Chojnowskich . 2 sierpnia o godzinie 5:00 zgrupowanie skierowało się z rejonu wsi Reguły przez Pęcice w kierunku lasów. W budynku dworu w Pęcicach stacjonowały oddziały wojska niemieckiego. Odległość z Reguł do Pęcic wynosiła ok. 2 km. Warunki terenowe marszu oddziałów powstańczych, z operacyjnego punktu widzenia, były niekorzystne. Należało pokonać ok. 1 km. polnej drogi wiodącej stokiem ku Pęcicom, a następnie kolejny odcinek o długości ok. 1 km. prowadzący przez groblę wzdłuż szerokiej, miejscami podmokłej, łąki. Nieprzyjaciel miał dogodne warunki do obserwacji i ostrzału zbliżających się polskich oddziałów. W chwili gdy oddziały powstańcze znajdowały się na grobli, od strony Pęcic pojawiły się samochody z wojskiem niemieckim. Wywiązała się potyczka, której wynik był korzystny dla powstańców[2]. Odgłosy walki zaalarmowały jednak oddziały niemieckie stacjonujące w pęcickim dworze. Do walki włączyły się również posiłki SS, dwa czołgi oraz samolot rozpoznawczy[1]. Dobrze usytuowane i wstrzelane jednostki niemieckie raziły celnym ogniem broni maszynowej kolumnę wojsk powstańczych, która podzieliła się na dwie części: trzy bataliony harcerskie nacierające po lewej stronie drogi i wiążące główne siły nieprzyjaciela, oraz główne siły zgrupowania, które pod osłoną natarcia obeszły Pęcice z prawej strony.

Oddziały nacierające bezpośrednio na Pęcice poniosły duże straty w zabitych i wziętych do niewoli. 31 powstańców poległo, liczba rannych była zbliżona [3]. 67 powstańców, w większości rannych, zostało pochwyconych[4]. Siedmiu jeńców polskich oszczędzono na skutek wstawiennictwa jednego z rannych oficerów niemieckich. Pozostałych 60 powstańców, w tym 5 kobiet[5], poddano torturom[4] i rozstrzelano 2 sierpnia 1944 roku około godziny 18[4] w cegielni w Pęcicach.

Z około 500 osób, które zebrały się w okolicach Pęcic, przez zaporę niemiecką przebiło się około 300. Grupa ta dotarła do Lasów Sękocińskich, a następnie do Lasów Chojnowskich. Po przeformowaniu i dozbrojeniu oddziały te ruszyły w nocy z 18 na 19 sierpnia na pomoc walczącej Warszawie[1].

Pamięć

W kwietniu 1946 dokonano ekshumacji szczątków 91 poległych i pomordowanych, z których zidentyfikowano na miejscu 51 osób, a w późniejszym okresie - dalsze 21 osób. 19 osób pozostało niezidentyfikowanych. Wszystkie szczątki złożono we wspólnej mogile na terenie parku pęcickiego. Ze składek rodzin poległych i pomordowanych, a także ofiarności społeczeństwa i dotacji Jana Mazurkiewicza "Radosława" wybudowano na mogile pomnik-mauzoleum[6].

Od 1967 roku Oddział Stołeczny PTTK im. A. Janowskiego i Klub PTTK Varsovia organizują Rajd Turystyczno-Krajoznawczy Po kamienistej drodze poświęcony pamięci uczestników boju, w trakcie którego m.in. odbywa się apel poległych oraz składanie wieńców na mogile powstańczej[7]. Od 2004 roku organizowany jest także, w innym terminie, rajd młodzieży szkolnej[8].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Pęcice 2010. 44 Rajd "Po kamienistej drodze" (folder rajdowy). S. 6. 
  2. 2,0 2,1 Pęcice 2010. 44 Rajd "Po kamienistej drodze" (folder rajdowy). S. 3. 
  3. 3,0 3,1 3,2 Pęcice 2010. 44 Rajd "Po kamienistej drodze" (folder rajdowy). S. 4. 
  4. 4,0 4,1 4,2 Szymon Datner: Zbrodnie Wehrmachtu na jeńcach wojennych w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961, s. 80. 
  5. Pęcice 2010. 44 Rajd "Po kamienistej drodze" (folder rajdowy). S. 5. 
  6. Pęcice 2010. 44 Rajd "Po kamienistej drodze" (folder rajdowy). Ss. 7-13. 
  7. Pęcice 2010. 44 Rajd "Po kamienistej drodze" (folder rajdowy). Ss. 15-16. 
  8. Pęcice 2010. 44 Rajd "Po kamienistej drodze" (folder rajdowy). Ss. 22-27. 


Inne hasła zawierające informacje o "Bój pod Pęcicami":

Wszystkich Świętych ...

Dziady (zwyczaj) ...

Pęcice ...

Rodzimy Kościół Polski ...

Dzień Zmarłych ...

II wiek ...

Biegun północny ...

Biskup ...

Brescia ...

Mieszko II Lambert ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Bój pod Pęcicami":

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 2 (plansza 3) ...

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 3 (plansza 6) ...

01 Znaki drogowe - informacyjne - część 3 (plansza 7) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie