Carlo Rubbia (ur.
31 marca
1934
) - włoski fizyk, laureat
nagrody Nobla w dziedzinie fizyki
.
Urodził się w
Gorycji
, małym
włoskim
mieście. Po szkole średniej studiował fizykę na
Scuola Normale
w
Pizie
. W
1958
roku rozpoczął pracę badawczą na
Columbia University
w
Laboratorium Nevis
, gdzie zdobył doświadczenie i zaznajomił się z
akceleratorami cząsteczek
.
Około roku
1960
, powrócił do
Europy
, przyciągnięty nowo założonym ośrodkiem naukowo-badawczym
CERN
, gdzie pracował nad eksperymentami dotyczącymi struktury
słabych oddziaływań
. W
1970
roku został mianowany profesorem fizyki na
Uniwersytecie Harvarda
, jednak mimo tego kontynuował częste podróże do
Europy
. W
1976
, zasugerował dostosowanie super
synchrotronu
protonowego należącego do CERN-u, do zderzeń
protonów
z
antyprotonami
zachodzących w jednym kręgu, i tym samym powstanie pierwszej na świecie fabryki antyprotonów. Zderzacz rozpoczął działanie w
1981
roku, a w
1983
został stworzony
bozon W
. Kilka miesięcy później udało się zaobserować nawet bardziej ulotne
cząsteczki Z
.
W kolejnym roku,
1984
, Carlo Rubbia oraz
Simon van der Meer
otrzymali
Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki
. Był to jeden z najkrótszych w historii przedziałów czasowych pomiędzy dokonaniem odkrycia a przyznaniem nagrody.
Obecnie, Carlo Rubbia jest profesorem na
włoskim
Uniwerytecie w Pawii
.
10 listopada
1993
odznaczony Krzyżem Komandorskim
Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
.
