Lord – mężczyzna cieszący się
władzą
i autorytetem. Tytuł ten może mieć różne znaczenie, zależnie od kontekstu.
Szkocki
tytuł Laird nie jest jego odpowiednikiem i posiada węższe znaczenie.
W kontekście
religijnym
,
ang.
The Lord (Pan) odnosi się do
Boga
, zwłaszcza w
religiach
opartych na
Torze
:
judaizmie
,
chrześcijaństwie
i
islamie
.
Etymologia
angielskiego słowa lord ma odwołania do języka staroangielskiego, w którym hlaford (wcześniej hlaf-weard – strażnik chleba) nawiązywał do
germańskich
plemiennych zwyczajów, i oznaczał osobę odpowiedzialną za zaopatrzenie w żywność i jej podział. Żeński odpowiednik to
lady
.
Religia
Pisany zawsze wielką literą, "The Lord" (Pan) (
hebr.
Adonai,
gr.
Kyrios,
łac.
Dominus) jest określeniem
Jahwe
,
Boga
uznawanego zarówno przez
żydów
jak i
chrześcijan
. Chrześcijanie używają również zwrotu "Nasz Pan" (ang.: "Our Lord") lub "Pan" (ang.: "The Lord") wobec
Jezusa
.
Feudalizm
W
feudalizmie
, tytuł lord (
fr.
: seigneur) to
tytuł
arystokratyczny
, wiążacy się z posiadaniem władzy nad pewnym obszarem oraz ludnością go zamieszkującą, traktowaną jako poddani i siła robocza.
Poddani
musieli składać lordowi
przysięgę
wierności. Tytuł lorda był w zasadzie
dziedziczny
i teoretycznie zapewniał posłuch podobny do tego, jaki wśród poddanych miał
król
. Zasadniczo tytuł lord jest odpowiednikiem tytułu
barona
, zwyczajowo jest także stosowany dla wyższej
arystokracji
.
Jako część dziedzictwa
feudalizmu,
współcześnie tytuł lorda może łączyć się z posiadaniem, jak np. "dziedzic" (ang.landlord). W wielu europejskich kulturach istnieją tytuły odpowiadające angielskiemu "mister" (
hiszp.
señor,
wł.
signore,
niderl.
Heer,
niem.
Herr) lub do angielskiego grzecznościowego "you" (polskie pan), porównywalnego z angielskim "gentleman".
Tytulatura
W
Wielkiej Brytanii
,
Izba Lordów
– tworzy izbę wyższą
parlamentu
. Do niedawna wielu dziedzicznych lordów (zwłaszcza
angielskich
, w przeciwieństwie do
irlandzkich
i szkockich) stawało się automatycznie członkami Izby Lordów, lecz House of Lords Act 1999 poczynił pewne odstępstwa od tej reguły.
W Wielkiej Brytanii używa się pięciu tytułów lordowskich, według
rangi
:
książę
(Duke),
markiz
(Marquess),
earl
,
wicehrabia
(Viscount) i
baron
; wszyscy lordowie używają tytulatury w formie: "Lord X". Tytułu "lord" używa się też grzecznościowo wobec dzieci z rodów lordowskich, w tym przypadku w formie: "Lord (imię) (nazwisko)". Wielu baronów, markizów itp. używa tytulatury: "Imię, nazwisko, (tytuł, np. baron)" , na przykład
Alfred Tennyson, 1st Baron Tennyson
, również znany jako "Lord Tennyson".
Sędziowie posiadający tytuł szlachecki również mają własne zasady tytulatury.
Niektóre wysokie
urzędy
państwowe mogą wiązać się z posiadaniem tytułu lorda, jak na przykład Lord Wielki Kanclerz. Tytuł lorda wiąże się także z godnością
burmistrza
większych miast np. Lord Major of London.
Inny angielski tytuł, "lord dworski" (lord of the manor), nie jest uwzględniony w hierarchii
tytułów szlacheckich
i nie daje prawa do zasiadania w Izbie Lordów. Wskazuje jedynie, że jego posiadacz jest
właścicielem
ziemskim.
Szkocki tytuł "laird" jest
tradycyjnym
określeniem posiadacza ziemskiego, niekoniecznie utytułowanego, i odnosi się najczęściej do średniej
szlachty
.
Szkoccy
feudałowie jeszcze w
średniowieczu
używali angielskiego tytułu lord (np. Lord of the Isles).
Zobacz też