Charles Jules Henri Nicolle
Urodzony	21 września 1866 Rouen
Zmarł	28 lutego 1936 Tunis
Narodowość
Znany z	laureat Nagrody Nobla (1928)
Edukacja	Ecole de médecine w Rouen Instytut Pasteura
Zawód	lekarz bakteriolog

Charles Jules Henri Nicolle (ur. 21 września 1866 w Rouen , zm. 28 lutego 1936 w Tunisie ) – francuski lekarz, bakteriolog, laureat Nagrody Nobla 1928 .

Był synem lekarza. Kształcił się najpierw w Ecole de médecine w Rouen , potem w Instytucie Pasteura , w którym po studiach podjął pracę. Od 1903 był dyrektorem oddziału Instytutu w Tunisie. W 1929 został wybrany do Francuskiej Akademii Nauk , a w 1934 do Polskiej Akademii Umiejętności .

Prowadził badania nad chorobami tropikalnymi. Jako pierwszy wyhodował pasożytniczego pierwotniaka Leishmania donovani, wywołującego ciężką chorobę zwierząt i człowieka – leiszmaniozę trzewną ( kala-azar ). Zauważył, że surowica krwi rekonwalescentów po niektórych chorobach zakaźnych (m.in. dur plamisty , odra ) ma właściwości profilaktyczne i lecznicze. Wielu żołnierzy z czasów I wojny światowej zawdzięcza mu życie. Był autorem pojęcia nosicielstwa, czyli jak to nazwał „niewidocznych chorób” ( fr. maladies inapparentes), usiłował upowszechnić to odkrycie.

Za udowodnienie doświadczalne, że dur plamisty przenoszą na człowieka wszy odzieżowe (1909), został w 1928 wyróżniony Nagrodą Nobla . Współpracował z wybitnym polskim uczonym prof. Rudolfem Weiglem , którego odwiedzał w jego lwowskiej pracowni, prowadzącej – jako jedyna w świecie – hodowlę riketsji – zarazka duru plamistego.

Był autorem wielu prac naukowych, a także książek z filozofii nauki. W 1936 wydano w Polsce Narodziny, życie i śmierć chorób zakaźnych (wydanie oryginalne 1930).

Bibliografia

Linki zewnętrzne