Ołtarz kaplicy dusz czyśćcowych w bazylice w  Licheniu

Czyściec ( łac. purgatorium) – według Kościoła katolickiego bolesne dochodzenie duszy do absolutnie doskonałej miłości , koniecznej do osiągnięcia szczęścia Nieba .

Stan duszy w czyśćcu

Czyściec to raczej stan a nie miejsce. Dostępują go osoby umierające w łasce , ale które nie uporządkowały stosunku do rzeczy stworzonych. Boże miłosierdzie dopuszcza możliwość oczyszczenia miłości z egoistycznych przywiązań, do których doprowadziły popełnione grzechy . Ciężar kary czyśćcowej zależy od rodzaju oraz liczby popełnionych grzechów. Oczyszczenie dokonuje się przez "ogień", który nie jest fizycznej natury, lecz jest bólem duchowym wynikającym z uświadomienia sobie miłości Boga i własnych niedoskonałości. Innym oczyszczającym cierpieniem jest tęsknota za Bogiem. Katechizm Kościoła Katolickiego podkreśla, że cierpienia czyśćcowe są inne niż piekielne (KKK 1031). Po ukończeniu oczyszczenia zmarli z czyśćca trafiają do nieba (nie ma możliwości przejścia z czyśćca do piekła).

Pomoc duszom czyśćcowym

Kościół katolicki podaje do wierzenia, że można pomagać duszom w czyśćcu przez modlitwę , posty , odpusty, dobre czyny, odprawianie w ich intencji mszy (w tym zwłaszcza gregoriańskich ) i przystępowanie do komunii świętej. W intencji dusz cierpiących w czyśćcu wierni mogą również po spełnieniu ustalonych przez Kościół warunków uzyskiwać odpusty .

Fundamenty biblijne

Pismo Święte ukazuje jak wiele razy Bóg chcąc odnowić przymierze ze swoim ludem ukazywał mu się w ogniu (Rdz 15,17; Wj 3,1-2; Lb 9,15; Dz 2,3). W 1. Liście do Koryntian w rozdziale 3. Paweł pisał o ogniu:

Ponieważ sądzeni są tutaj święci nie może chodzić Pawłowi o ogień piekielny. Cel ognia jest więc oczywisty: objawić, czy ich uczynki to czyste „złoto i srebro”, czy też nieczyste „drzewo, trawa lub słoma”. Wszyscy święci muszą przejść przez próbę, która dokona się w ogniu. Dalej w wersecie 15 stwierdza, że niektórzy przeznaczeni do nieba święci przejdą przez cierpienie ognia

Ogień czyśćcowy oczyszcza więc świętych przed spotkaniem Ognia, który pochłania - Boga (Hbr 12,29).
Gdzie indziej, w Ewangelii Mateusza Jezus naucza w rozdziale 5 werset 25 o możliwości oddania pewnego długu:

Również w rozdziale 18 (wers. 34):

Jezus rozróżniał między "małą" i "wielką chłostą" (Łk 12,47). Mówił także o możliwości odpuszczenia grzechów w "przyszłym wieku" (Mt 12,32).
Zgodnie z tym co pisał Apostoł Paweł w 6 rozdziale Listu do Rzymian nasze życie jest zatapianiem "starego człowieka", a więc wyzbywaniem się grzechu. Kościół naucza, że istnieje możliwość wyzbycia się resztek tego "grzesznego człowieka" również po śmierci, gdyż jak naucza Paweł (2 Koryn. 5,10):

Uzasadnienia istnienia czyśćca można się też dopatrywać we fragmencie 2 Księgi Machabejskiej mówiącym o modlitwie i ofierze Judy za zmarłych. (2 Mch 12,43-45).

Kościół o czyśćcu

Już od czasów apostolskich Kościół głosił istnienie czyśca. " Didache " (I wiek n.e.) nawiązuje do Mt 5,25 - Wsadzony do ciemnicy, odpowie za wszystkie swoje czyny i nie wyjdzie stamtąd, aż ostatni grosz zwróci [1:6]

O stanie pośrednim nauczał, między innymi, Św. Ireneusz z Lyonu , Orygenes , Tertulian , Św.Klemens Aleksandryjski , Św. Cyprian , Św. Efrem , Św. Ambroży , Św. Jan Chryzostom , Cezary z Arles czy Grzegorz Wielki .

O modlitwie za zmarłych u pierwszych chrześcijan świadczą pisma Tertuliana, Cypriana, Arystydesa oraz „Męczeństwa św. Perpetuy i Felicyty ”, a także niektóre apokryfy .

Inne wizje czyśćca

Wizję czyśćca miała także Św. Faustyna Kowalska . Tak to opisała w swoim Dzienniczku : "Ujrzałam Anioła Stróża , który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem. Widziałam Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję "Gwiazdą Morza". Ona im przynosi ochłodę. Chciałam więcej z nimi porozmawiać, ale mój Anioł Stróż dał mi znak do wyjścia. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. [Usłyszałam głos wewnętrzny], który powiedział: Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe. Od tej chwili ściśle obcuję z duszami cierpiącymi"^[1].

Przypisy

Zobacz też

• Mytarstwa
• Zaświaty
• Nawie
• szeol
• hades
• tartar
• raj
• piekło
• limbo

Linki zewnętrzne

• Nauka Kościoła w pytaniach i odpowiedziach , ks. dr M. Kaszkowski