Daniel Naborowski (ur. w 1573 w Krakowie , zm. w 1640 w Wilnie ) – polski poeta barokowy , dyplomata i tłumacz, wyznawca kalwinizmu .

Daniel Naborowski godził w swojej poezji wartości sprzeczne: renesansową pochwałę rozsądku i życia statecznego z przekonaniem o marności świata i nieuchronnym przemijaniu wszelkich zjawisk. Jego twórczość to świadectwo harmonii sprzeczności, obecnych zarówno w życiu ludzkim, jak i w całym dziele stworzenia.

Studiował w Wittenberdze ( 1590 - 1593 ), Bazylei (studia medyczne ukończył w 1595 ), Orleanie (prawo), Strasburgu (kontynuacja studiów prawniczych od 1596 ) i Padwie (w 1602 ), gdzie pobierał prywatne nauki mechaniki u Galileusza ^[1]. W czasie studiów w Strasburgu nauczał języków obcych Janusza Radziwiłła , a w 1602 został jego sekretarzem. U jego boku wziął udział w rokoszu Zebrzydowskiego ^[1]. W 1610 podróżował po Europie (zwiedził Niemcy , Szwajcarię , Anglię , Francję , Włochy ), brał udział w misjach dyplomatycznych księcia. Rolę sekretarza pełnił do śmierci księcia Janusza w 1620 . W tym samym roku Naborowski ożenił się. W 1633 został mianowany marszałkiem hetmana polnego litewskiego Krzysztofa Radziwiłła . Będąc kalwinem umacniał czynnie wyznawaną przez siebie religię na Litwie^[2]. W 1637 uzyskał posadę sędziego grodzkiego w Wilnie .

Podczas studiów w Bazylei ogłosił dwie rozprawy napisane w języku łacińskim: De temperamentis (1593) i De venenis (1594). Pierwszym znanym wierszem poety jest wpisany 4 maja 1593 do pamiętnika Daniela Cramera łaciński utwór^[3]. Pozostałe wiersze Naborowskiego to:

• Błąd ludzki,
• Cień przypisany Ks. Ks. J.M. Januszowi Radziwiłłowi, podczaszemu naonczas W. Ks. L. A. 1607,
• Cnota grunt wszytkiemu,
• Do Jego Książęcej Mości Pana... Janusza Radziwiłła Pana Mego Miłościwego,
• Do Najjaśniejszego Władysława Zygmunta...,
• In Werki solatium,
• Krótkość żywota,
• Kur na krzcinach oddany małemu wielkiej nadzieje Radziwiłłowi...,
• Malina,
• Marność,
• Na toż,
• Pieśń ad imitationem Horatiuszowej ody "Beatus ille, qui procul negotiis",
• Róża przypisana na kolędzie Księciu Imci Krzysztofowi Radziwiłłowi,
• Treny na śmierć Księcia Radziwiłła, kasztelana wileńskiego,
• Tryumf Miłości. Poema Franciszka Petrarki,
• Votum,

a także zbiory wierszy:

• Naeniae a diversis scriptae in Exequias Illustrissimi Principis Dni Janussi Radivili, wydrukowany w miejscowości Lubcz nad Niemnem (1621),
• Lacrumae Danielis Naborovi ... (siedem utworów łacińskich), drukarnia Konrada Waldkircha^[4].

Daniel Naborowski był także tłumaczem: Triumfu miłości Petrarki , Triumfu wiary du Bartasa , Descriptio gentium Sarbiewskiego i Pieśni Lobwassera^[5].

Przypisy