Elie Hobeika lub Elias Hobejka ( arab. : إيلي حبيقة ; ur. 22 września 1956 r., zm. 24 stycznia 2002 r.) – polityk libański, były członek Falang Libańskich i przywódca Sił Libańskich podczas wojny domowej w Libanie .

Wojna domowa

W latach 70-tych zaangażował się w ruch falangistowski. Podczas masakry w Damur zginęło kilku członków jego rodziny. We wrześniu 1982 r. oddziały chrześcijańskie, dowodzone przez Eli Hobeikę, wkroczyły do obozów uchodźców palestyńskich Sabra i Szatila pod Bejrutem. W wyniku rzezi zginęło około 800 Palestyńczyków. W 1985 r. wraz z Samirem Geageą i Karimem Pakradounim zmusił do rezygnacji ówczesnego dowódcę Sił Libańskich, Fuada Abu Nadera, zajmując jego miejsce. W grudniu 1985 r. Hobeika podpisał w Damaszku trójstronne porozumienie z Walidem Dżumblattem i Nabihem Berrim , które miało zakończyć wojnę domową i zagwarantować wpływy syryjskie w Libanie. W styczniu 1986 r. działacze SL niezadowoleni z porozumienia zorganizowali wewnętrzny przewrót. Hobeika został oblężony w swojej siedzibie w Karantinie przez ludzi Geagei, a następnie uciekł do Paryża. Później wrócił do Libanu i skupił swoich zwolenników w Zahle , ale nie zdołał odzyskać dawnych wpływów.

Okres powojenny

Po zakończeniu wojny domowej w 1990 r. Hobeika został ministrem ds. uchodźców. W październiku 1992 r. mianowano go ministrem spraw socjalnych i osób niepełnosprawnych. Natomiast w 1996 r. zaczął kierować ministerstwem energii elektrycznej i wody. Elie Hobeika został zabity 24 stycznia 2002 r. w wyniku zamachu bombowego w Hazmiyeh, na przedmieściach Bejrutu.

Zobacz też

Masakra w Sabrze i Szatili

Linki zewnętrzne

• http://www.eliashobeika.com/