Denominacja – reforma pieniężna, polegająca na zastąpieniu dotychczasowej waluty narodowej nową, bez ingerencji w kurs walutowy . Denominacji nie należy mylić z dewaluacją , ta bowiem zakłada realne obniżenie wartości waluty narodowej wobec innych walut, podczas gdy denominacja ma charakter usprawnienia czysto technicznego, a wszelkie obniżki mają w tym wypadku charakter wyłącznie nominalny.

Wymiana wszystkich wartości ( płace , ceny , kurs walutowy, rachunki bankowe etc.) odbywa się według wcześniej ustalonych proporcji. Denominacja zazwyczaj wynika z wysokiej inflacji , jakiej wcześniej doświadczyła gospodarka danego państwa - i ma sens w momencie, kiedy inflacja jest już opanowana przez bank centralny . Emisja banknotów o coraz wyższych nominałach, rosnące wartości w rozliczeniach finansowych stają się uciążliwe dla funkcjonowania zarówno pojedynczych podmiotów jak i całej gospodarki państwowej - i stąd potrzeba zmniejszenia wartości nominalnej zawieranych transakcji.

Denominacja ma także sens społeczno-psychologiczny. Jednostka pieniądza powinna być wykreowana w taki sposób, aby oddawała w realny sposób swoją wartość, a jednocześnie dawała komfort psychiczny osobom o przeciętnych zarobkach. Uważa się, że dobrze dobrana jednostka powinna stanowić ok. 1/10000 uśrednionego zarobku w danym kraju^[1].

Należy jednak pamiętać, że akcja denominacji waluty pociąga za sobą wielkie koszty, takie jak: druk i wymiana nowych banknotów, zaktualizowanie maszyn obsługujących operacje finansowe, akcje informujące społeczeństwo itp. W 1995 roku koszt denominacji polskiego złotego wyniósł 30 milionów nowych złotych (300 miliardów starych złotych), czyli tyle, co około 4 km autostrady ^[2].

Podobną rolę co denominacja spełnia stosowana czasem w podobnych sytuacjach wymiana pieniędzy na nową jednostkę walutową, tak jak wymiana marek polskich na złotówki (1.800.000 mkp → 1 zł) w 1924 , węgierskich pengő na forinty (4·10²⁹ P → 1 F) w 1946 albo wymiana argentyńskiego peso na australa (1000 p → 1

) w 1985 i później ponownie australa na peso (10.000 → 1 peso) z końcem 1991 .

Spis treści 1 Niektóre denominacje na świecie 2 Przypisy 3 Zobacz też 4 Linki zewnętrzne

Niektóre denominacje na świecie

• 1923 – Niemcy – marka niemiecka – w proporcji 1 000 000 000 000:1 (bilion)
• 1945 – Grecja – drachma – w proporcji 50 000 000 000:1 (pięćdziesiąt miliardów)
• 1947 – ZSRR – rubel – w proporcji 10:1 (1:1 dla rachunków oszczędnościowych do 3000 rub.)
• 1950 – Polska – złoty – w proporcji 100:3 dla płac i cen oraz 100:1 dla gotówki
• 1958 – Francja – frank francuski – w proporcji 100:1
• 1961 – ZSRR – rubel – w proporcji 10:1
• 1979 – Wietnam – kip – w proporcji 100:1
• 1985 – Izrael – szekel – w proporcji 1 000:1
• 1994 – Jugosławia - dinar jugosłowiański - w proporcji 1 000 000 000:1
• 1994 – Jugosławia - dinar jugosłowiański - w proporcji 10 000 000 - 13 000 000:1
• 1994 – Naddniestrze – rubel naddniestrzański – w proporcji 1 000:1
• 1994 – Uzbekistan – sum uzbecki – w proporcji 1 000:1
• 1995 – Polska – złoty – w proporcji 10 000:1
• 1998 – Rosja – rubel rosyjski – w proporcji 1 000:1
• 2000 – Białoruś – rubel białoruski – w proporcji 1 000:1
• 2000 – Naddniestrze – rubel naddniestrzański – w proporcji 1 000 000:1
• 2005 – Turcja – lira turecka – w proporcji 1 000 000:1
• 2005 – Rumunia – lej rumuński – w proporcji 10 000:1
• 2006 – Azerbejdżan – manat azerski – w proporcji 5 000:1
• 2008 – Wenezuela – boliwar wenezuelski – w proporcji 1 000:1
• 2008 – Zimbabwe - dolar Zimbabwe - w proporcji 10 000 000 000:1
• 2009 – Zimbabwe - dolar Zimbabwe - w proporcji 1 000 000 000 000:1
• 2009 – Korea Północna - Won północnokoreański - w proporcji 100:1

Przypisy

Zobacz też

• inflacja

Linki zewnętrzne

• Artykuł o wymianie pieniędzy w Polsce w październiku 1950