The Dryad by Evelyn De Morgan .

Driady (z gr. δρυς - dąb) – żeńskie duchy drzew w mitologii greckiej . Dokładniej driady są nimfami dębów , choć słowa tego używa się obecnie w odniesieniu do wszystkich drzewnych nimf .

Driady w kulturze

Oprócz mitologii, driady pojawiają się również w literaturze i grach fantasy.

Muzyka

W latach 1914 - 23 Karol Szymanowski stworzył utwór na skrzypce o tytule Driady i Pan.

Saga o Wiedźminie

W Sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego driady lub dziwożony to tajemnicze mieszkanki świętego i prastarego lasu Brokilon .

Charakterystyczne dla nich jest zielonkawe zabarwienie skóry . Driady są wyznawczyniami kultu matki natury. Stronią od innych ras i zabijają niemal każdego, kto naruszy ich święty las. Starają się nie włączać do konfliktów i tłumaczą to tym, że natura jest wieczna i będzie trwać nawet po wojnach .

Ich społeczność składa się tylko z kobiet . Młode driady rodzą się z uświęconych związków z elfami lub ludźmi, przy czym zawsze rodzą się dziewczynki. Driady są bezwzględne, mistrzowsko władają łukiem oraz potrafią poruszać się bezszelestnie po lesie.

Bibliografia

• Kopaliński W., Słownik mitów i kultury tradycji, Państwowy Instytut Wydawniczy,

Zobacz też

• nimfa