Statua Dżesera w Muzeum Egipskim w Kairze

Dżeser w hieroglifach

Dżeser (Dżoser) - władca górnego i dolnego Egiptu , drugi król z III dynastii . Panował w l. 2690–2670 p.n.e. lub 2720–2700 p.n.e.

Prawdopodobnie był synem Chasechemui i królowej Nimaatapis , młodszym bratem Sanachta . Niektórzy (Helck) uważają, że był mężem córki Chasechemui i Nimaatapis, Hetephernebti, a więc zięciem ostatniego władcy II dynastii i jego żony.

Horus Neczeri-Chet w hieroglifach

Pochodził z Tinis . Objął tron po śmierci starszego brata. W pierwszym okresie panowania rządy sprawowała matka jako regentka ze względu na młody wiek władcy. Prawdopodobnie początkowo rządził z Abydos , następnie jednak już z Memfis .

W historii zasłynął jako pierwszy, któremu wzniesiono grobowiec w kształcie piramidy (architektem piramidy w Sakkarze był Imhotep ), oraz jako prekursor rzeźby monumentalnej (posąg króla z serdabu ). Pierwszy wprowadził też do tytulatury królewskiej nowy przydomek: Złoty Horus , co miało określać władcę jako Horusa słonecznego.

Jak podaje słynna Stela Głodu z Sehel pod Asuanem , za Dżesera panował głód na południu Egiptu, jest to jednak wysoce niepewne, gdyż stela powstała już w czasach ptolemejskich .

Wezyrem Neczericheta był Imhotep - lekarz, architekt i najwyższy kapłan, a także budowniczy pierwszej w dziejach ludzkości piramidy.

Zobacz też

• piramida Dżesera

Poprzednik Sanacht

Stare PaństwoDżeser – III dynastia 2690–2670 p.n.e.

Następca Sechemchet

Bibliografia

• Grimal N. - „Dzieje starożytnego Egiptu”, PIW, Warszawa 2004, s. 74-75,
• Kwiatkowski B. - „Poczet faraonów”, Iskry, Warszawa 2002, s. 88-93,
• Schneider Th. - „Leksykon faraonów”, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 121-123,