|
Edward II
Edward II - z Caernarvon (ur. 25 kwietnia 1284 w Caernarvon, zm. 21 września 1327 w Berkley), król Anglii od 1307 r., czwarty syn Edwarda I i jego żony, Eleonory Kastylijskiej, córki króla Kastylii Ferdynanda III Świętego. 7 lutego 1301 r. uzyskał tytuł księcia Walii, jako pierwszy angielski książę.
Następca tronu
Edward urodził się na walijskim zamku Caernarfon, podczas wyprawy swojego ojca przeciw Walijczykom. Był pierwszym angielskim księciem, który otrzymał tytuł księcia Walii (Prince of Wales), który stał się później zwyczajowym tytułem następcy angielskiego (później brytyjskiego) tronu. Decyzja o przyznaniu Edwardowi tego tytułu została potwierdzona na parlamencie w Lincoln 7 lutego 1301 r.
Ojciec Edwarda, król Edward I Długonogi, Młot na Szkotów, był indywidualnością nieprzeciętną i zapalonym wojownikiem. Od początku starał się swoje pasje przelać na syna. Ten jednak nie znajdował upodobania w sprawach wojny, kontentując się bardziej powszednimi rzeczami. Edward II, w przeciwieństwie do ojca, nie był żadną indywidualnością, ani też nie posiadał cech przywódczych. W dzieciństwie został zdominowany przez osobowość Długonogiego, toteż z tego okresu wyniósł głównie małe zaufanie do siebie i swoich umiejętności, i potrzebę oparcia się na jakimś faworycie. To doprowadziło do jego klęski.
Wkrótce ujawniły się homoseksualne skłonności następcy tronu. Jeszcze za życia ojca Edward zakochał się w gaskońskim awanturniku Piersie Gavestonie. Edward I zakazał usunąć Gavestona z dworu, kiedy jego syn zapragnął nadać faworytowi jeden z tytułów zarezerwowanych dla rodziny królewskiej. Kiedy Edward Długonogi zmarł 7 lipca 1307 r. podczas wyprawy przeciw Szkotom, Edward II natychmiast kazał wezwać Gavestona i zrezygnował z kontynuowania kampanii.
Król Anglii
Edward II koronował się na króla Anglii w Westminsterze 25 lutego 1308 r. Miesiąc wcześniej poślubił Izabelę Francuską. Młodej francuskiej księżniczce na początku pewnie spodobał się Edward, który odznaczał się przystojną twarzą i atletycznym ciałem. Wkrótce jednak ponownie dała o sobie znać skłonność Edwarda do Piersa Gavestona, którego kazał wezwać zaraz po objęciu tronu.
Kiedy Edward wyruszył w podróż do północnej Francji by poślubić Izabelę pozostawił w kraju Gavestona, który miał zastępować króla jako regent. Gaveston otrzymał tytuł hrabiego Kornwalii i rękę siostrzenicy Edwarda, Margaret de Clare. Wkrótce miało się okazać, że te zaszczyty będą drogo kosztować Gavestona.
Silna pozycja Gaskończyka w kraju i jego wpływ na króla były solą w oku angielskich baronów. Już w kwietniu 1308 r. parlament orzekł, że Gaveston powinien zostać wygnany z królestwa. Edward wysłał więc hrabiego do Irlandii w charakterze Lorda Namiestnika. Gaveston wkrótce wrócił i baronowie ponownie podjęli próbę jego usunięcia. Sprzyjało im niepowodzenie wyprawy Edwarda na Szkotów w latach 1310-1311 r. W 1311 r. parlament doprowadził do wygnania Gavestona z kraju. W 1312 r. Gaveston powrócił co wykorzystali baronowie i, jako wyjętego spod prawa banitę, pojmali i ścieli. Odpowiadał za to kuzyn królewski, Tomasz Plantagenet, 2. hrabia Lancaster..
Edwarda zdenerwowało postępowanie jego baronów i poprzysiągł im zemstę. Tymczasem baronowie po wyeliminowaniu Gavestona nie widzieli sensu dalszej walki. W lipcu 1312 r. Aymer de Walence, 2. hrabia Pembroke, doradził Edwardowi, aby ten rozpoczął wojnę z baronami. Ci, nie chcąc ryzykować swojego życia, rychło przystąpili do rozmów z królem (wrzesień). W październiku hrabiowie Lancaster, Warwick, Arundel i Hereford błagali króla o łaskę.
Tymczasem najpilniejszą sprawą dla Anglii była wojna ze Szkocją. W 1307 r. Robert Bruce koronował się na króla Szkocji i korzystając z wewnętrznych niepokojów w Anglii umocnił swoje panowanie. W 1314 r. szkockie wojska dowodzenie przez królewskiego brata Edmunda obległy najpotężniejszy zamek na pograniczu - Stirling. Edward osobiście stanął na czele odsieczy. Do bitwy doszło 24 czerwca nad potokiem Bannockburn. Nieudolnie dowodzący Edward rzucił ciężkie rycerstwo do walki w grząskim terenie na zwarte i uzbrojone w długie włócznie formacje szkockiej piechoty - schiltrony. Bitwa zakończyła się masakrą angielskiego rycerstwa i sromotną ucieczką Edwarda. Zamek Stirling skapitulował niedługo później, zaś na pogranicze spadły niszczące najazdy Szkotów.
Inne hasła zawierające informacje o "Edward II":
XVI wiek
...
1972
...
1362
Polski
(ur. prawdopodobnie 1362; zm.
1434
) ZmarliNa razie brak wpisów.
Polska
1333
Kazimierz III Wielki
1370
KrólAlbanii
1332
Robert
1364
Król Anglii
1327
Edward III
1377
Władcy Azteków
1325
Tenoch
1376
Król
Aragonii
i
Walencji
,hrabia
Barcelony
1336
Piotr IV Aragoński
1387
Elektor
Branden-burgii
1356
Ludwik Młodszy
1365
KsiążęBawarii
1347
Stefan II
1375
KsiążęBurgundii
1361
interregnum
1364
Bizancjum
1355
Jan V Paleolog
1376
Bułgaria
1331
Iwan ...
1361
de La Marche, nieślubny syn
Filipa VI
- króla
Francji
Polska
1333
Kazimierz III Wielki
1370
KrólAlbanii
1332
Robert
1364
Król Anglii
1327
Edward III
1377
Władcy Azteków
1325
Tenoch
1376
Król
Aragonii
i
Walencji
,hrabia
Barcelony
1336
Piotr IV Aragoński
1387
Elektor
Branden-burgii
1356
Ludwik Młodszy
1365
KsiążęBawarii
1347
Stefan II
1375
KsiążęBurgundii
1349
Filip I z ...
Nowa Anglia
...
1986
...
1977
...
1468
...
1852
...
1908
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Edward II":
230b Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 4)
...
230a Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 2)
...
230b Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 5)
...
|
