Elamici - lud z południowo-zachodniego Iranu , o nieustalonym pochodzeniu. Język elamicki , podobnie jak sumeryjski trudno powiązać z jakąkolwiek grupą językową (czasami wskazuje się pokrewieństwo z językami drawidyjskimi ^[1]). Pod koniec IV tys. p.n.e. wytworzyły się, jak w sąsiedniej Mezopotamii , miasta-państwa które z czasem zostały zjednoczone w jednolite państwo - Elam ze stolicą w Suzie . W wyniku braku ciągłości kronik, napisanych pismem klinowym przejętym od Sumerów trudno odtworzyć dzieje Elamu , przez co pozostaje wiele niejasności i białych plam. Utrzymywali ożywione kontakty handlowe i kulturalne z ludami Mezopotamii. Często też w chwilach słabości państw Dwurzecza dokonywali wypraw wojennych. Szczególnie dwie były przełomowe, ponieważ przyczyniły się do upadku sumeryjskiej III dynastii z Ur (ok. 2005 r. p.n.e. ) oraz państwa średniobabilońskiego dynastii kasyckiej (ok. 1157 r. p.n.e. ). Sumerowie, Babilończycy i Asyryjczycy nie pozostawali im dłużni. Byli stałym czynnikiem niepokojów rolniczej południowej Mezopotamii. Niezależności Elamu położyli kres po wielu latach wojny Asyryjczycy, którzy pod wodzą króla Asurbanipala w roku 648 p.n.e. zniszczyli Suzę. Od tej pory stracili na znaczeniu i ok. roku 600 p.n.e. dostali się pod panowanie swoich wcześniejszych wasali - Persów .

Przypisy