Epikur (
gr.
Ἐπίκουρος Epikuros) (
341
-
270 p.n.e.
urodził się na wyspie Samos) – grecki
filozof
, twórca
epikureizmu
.
Epikur był jednym z najważniejszych filozofów tzw. drugiej fazy greckiej filozofii klasycznej, w której dominowały zagadnienia filozofii życia - czyli rozważania na temat jak osiągnąć pełne
szczęście
(także stan
ataraksji
).
Na temat życia Epikura nie wiadomo zbyt wiele, zachowały się nieliczne dzieła: "Zasady" i odnalezione w Herkulanum części dzieła "37 ksiąg o naturze", reszta zaginęła. Liczbę wszystkich prac Diogenes Laertios szacował na ok. 300, wymieniając z tytułu 40. Głównym źródłem wiedzy o Epikurze i jego systemie są prace rzymskiego filozofa i poety
Lukrecjusza
.
Epikur urodził się na wyspie
Samos
w dość zamożnej rodzinie kolonistów pochodzących z
Aten
. W wieku 19 lat został przez rodzinę wysłany do Aten, aby służyć w armii ateńskiej jako
efeb
i jednocześnie kształcić się w Akademii
Platona
i Liceum
Arystotelesa
. W szkołach tych nie mógł się już zetknąć z ich założycielami, gdyż Platon zmarł przed jego przybyciem do Aten, a Arystoteles został właśnie wypędzony. W czasie studiów w Atenach szczególnie zainteresował go system atomistyczny
Demokryta
i
hedonizm
Arystypa
, który poznał poprzez ich uczniów odwiedzających Akademię.
Po odbyciu służby wojskowej i zakończeniu studiów Epikur prawdopodobnie podróżował po różnych koloniach ateńskich. Wiadomo na pewno, że w dwóch z nich Mitylenie i Lampsakos założył szkoły filozoficzne. Ok. 306 r. p.n.e. był już na tyle zamożny, że stać go było na kupno dużego domu z ogrodem w Atenach, w którym założył swoją własną szkołę filozoficzną zwaną często "Ogrodem" (
gr.
Képos). "Ogród" skupił wokół siebie grupę podobnie myślących filozofów, którzy zapoczątkowali
epikureizm
, system filozoficzny, który konkurował ze
stoicyzmem
aż do czasów rozwoju
chrześcijaństwa
.
Epikur dzielił filozofię na trzy części:
- fizykę zajmującą się teorią przyrody
- etykę zajmującą się poznawaniem istoty szczęścia
- kanonikę zajmującą się teorią poznania
W czasie swego życia, jak również po śmierci miał wielu uczniów i kontynuatorów m.in.:
Był także jednym z czterech wielkich "mistrzów"
Karola Marksa
, który poświęcił mu swoją pracę doktorską pt. "Różnica między demokrytejską a epikurejską filozofią przyrody.", 1841 r.
Zgodnie z tradycją przekazaną przez Lukrecjusza Epikur zmarł poprzez publiczne popełnienie samobójstwa, w wieku ok. 70 lat, kiedy uznał, że cierpienia wieku starczego uniemożliwiają mu już cieszenie się życiem.
Poglądy Epikura są zawarte w artykule
epikureizm
.
Linki zewnętrzne
