Erich Honecker (ur.
25 sierpnia
1912
w
Neunkirchen
, zm.
29 maja
1994
w
Santiago de Chile
) –
niemiecki
polityk
komunistyczny
i
I sekretarz
Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności
(SED). W latach
1971
-
89
przywódca
NRD
.
Był synem zaangażowanego politycznie górnika. W roku
1926
wstąpił do młodzieżowej organizacji, która była przybudówką
Komunistycznej Partii Niemiec
(KPD). W
1929
roku stał się członkiem tej partii. W latach 1929-
1931
przebywał w
ZSRR
gdzie studiował w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej. W roku
1935
został aresztowany za działalność opozycyjną wobec
III Rzeszy
, a w
1937
skazany na 10 lat więzienia. Pod koniec drugiej wojny światowej, w
1945
roku został uwolniony przez wojska radzieckie. Rozpoczął wtedy na nowo działalność polityczną u boku
Waltera Ulbrichta
. W
1946
roku był jednym z pierwszych członków SED i po miażdżącym zwycięstwie tej partii w wyborach wszedł do kierownictwa w utworzonym na krótki czas parlamencie. Po utworzeniu NRD był aktywnym członkiem partii, piastował między innymi stanowisko przewodniczącego organizacji młodzieżowej
FDJ
. Po okresie kandydowania od
1951
, w roku
1958
wszedł w skład
Komitetu Centralnego
SED. Pod jego nadzorem wznoszono
Mur Berliński
, który miał za zadanie zapobieżenie masowym ucieczkom obywateli NRD na Zachód.
Wykazywał się dogmatycznymi poglądami komunistycznymi i lojalnością wobec ZSRR, z tego względu został w
1971
roku przewodniczącym partii (po rezygnacji Waltera Ulbrichta), a od
1976
premierem.
Po zmianie systemu politycznego w NRD
18 października
1989
roku Honecker został odsunięty od władzy, a po upadku
Muru Berlińskiego
pozbawiony wszelkich funkcji państwowych i partyjnych. Został przyjęty do radzieckiego szpitala wojskowego w
Berlinie
, a potem przewieziony do ZSRR.
W Niemczech wytoczono mu proces o
zdradę stanu
,
korupcję
i zbrodnie popełnione w czasie
zimnej wojny
(ze szczególnym uwzględnieniem 172 Niemców, którzy zostali zabici w czasie prób ucieczki na Zachód w czasach reżimu Honeckera).
ZSRR odmówił ekstradycji Honeckera do Niemiec. Po rozpadzie ZSRR w
1991
roku Honecker schronił się w Ambasadzie
Chile
w Moskwie, ale w
1992
roku deportowano go do Niemiec.
W roku
1993
kiedy okazało się że jest chory na
raka
, ze względu na zły stan zdrowia oskarżonego proces zawieszono. Zezwolono mu na wyjazd do córki, do Chile, gdzie zmarł.