Ludwig Quidde (ur.
23 marca
1858
w
Bremie
, zm.
4 marca
1941
w
Genewie
) –
niemiecki
historyk, publicysta i
pacyfista
, laureat
pokojowej Nagrody Nobla
Był synem zamożnego kupca. Po ukończeniu Altes Gymnasium w
Bremie
w
1876
studiował historię i filozofię na uniwersytetach w
Strasburgu
i
Getyndze
. Jego mentorem był mediewista Julius Weizsäcker, który skierował go do zespołu opracowującego dokumenty z czasów
Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego
.
Karierę naukową Quiddego przerwało w
1894
opublikowanie
pamfletu
jego autorstwa zatytułowanego Caligula – Eine Studie über römischen Cäsarenwahnsinn (Kaligula:Studium imperialnego szaleństwa), w którym pod pozorem
eseju
dotyczącego szaleństwa i zachowań
Kaliguli
umieścił satyrę na cesarza
Wilhelma II
.
20 stycznia
1896
po jednym z wystąpień został aresztowany za
obrazę majestatu
i skazany na trzy miesiące więzienia.
Rozpoczął działalność polityczną. W
1895
brał udział w reorganizacji ówczesnej Ludowej Partii Niemiec (Deutsche Volkspartei), którą chciał widzieć jako antypruską i antymilitarystyczną. W
1902
dostał się do Rady Miasta w
Monachium
, od
1907
do
1919
zasiadał w
Landtagu
Bawarii
. Kilkakrotnie uczestniczył w światowych konferencjach pokojowych. W
1907
był organizatorem Światowego Kongresu Pokoju w
Monachium
. W latach
1914
-
1929
przewodniczył Niemieckiemu Stowarzyszeniu Obrońców Pokoju (Deutsche Friedensgesellschaft). W
1924
roku po opublikowaniu artykułu krytykującego nielegalne ćwiczenia Czarnej Reichswehry (Schwarze Reichswehr) został aresztowany i uznany za winnego kolaboracji z wrogiem.
W
1927
otrzymał, wraz z Francuzem
Ferdinandem Buissonem
,
pokojową Nagrodę Nobla
.
Po dojściu
Hitlera
do władzy w
1933
wyemigrował do
Szwajcarii
, gdzie pozostał do śmierci w
1941
.
Linki zewnętrzne
