Fernando Alfonso Collor de Mello (ur.
12 sierpnia
1949
w
Rio de Janeiro
),
brazylijski
polityk
i
prezydent
w latach
1990
-
1992
.
Collor urodził się w politycznie znaczącej rodzinie. Jego ojciec, Arnon de Mello, był
gubernatorem
oraz senatorem ze stanu
Alagoas
. W
1976
Fernando został prezesem klubu piłkarskiego Centro Sportivo Alagoano. Następnie, wykorzystując zdobyty rozgłos, zajął się działalnością polityczną.
W
1979
został wybrany
burmistrzem
stolicy Alagoas
Maceió
z ramienia ARENY, partii rządzącej junty wojskowej. W
1982
został deputowanym z ramienia Partii Socjaldemokratycznej, a w
1986
gubernatorem Alagoas (wtedy był już członkiem Brazylijskiego Ruchu Demokratycznego).
Jako gubernator małego stanu zyskał ogólnokrajowy rozgłos walką ze zbyt wysokimi pensjami dla urzędników, co pomogło mu w późniejszej walce o prezydenturę.
W wyborach
1989
roku Collor, nazywany przedtem "człowiekiem znikąd" pokonał w drugiej turze obecnego prezydenta
Luiza Inácio Lulę da Silvę
(w kampanii powiedział o Luli, że "rewolucjonista nie może być prezydentem". Collor, związany wówczas z Narodową Partią Rekonstrukcji, był pierwszym prezydentem wybranym w wyborach powszechnych od
1960
roku.
Po objęciu urzędu rząd Collora zmagał się z hiperinflację, którą udało mu się wprawdzie zredukować, ale wielu uważało, iż koszty tego były dla ludzi zbyt wielkie (i że spowodowało to duże problemy w przyszłości). Szczególne kontrowersje wywołało zamrożenie pieniędzy z wielu kont prywatnych. Za prezydentury Collora nastąpił też koniec moratorium na spłatę zagranicznych długów i początek renegocjacji, prywatyzacja wielu państwowych przedsiębiorstw oraz udział Brazylii w stworzeniu wspólnego rynku a Ameryce Południowej.
Ogólnie polityka gospodarcza Collora uchodziła za
neoliberalną
.
Po niespełna półtora roku prezydentury Collor został oskarżony przez swego brata Pedra o korupcję. Spododowało to masowe demonstracje przeciwko prezydentowi oraz wszczęcie przez Kongres procedury usunięcia z urzędu.
Aby uniknąc wyroku skazującego Collor ustąpił z urzędu
29 grudnia
1992
(wiceprezydent
Itamar Franco
pełnił jego obowiązki od
2 października
, aby następnie formalnie przejąć urząd).
Collor nigdy nie przyznał się do winy i w
1994
Sąd Najwyższy z przyczyn technicznych formalnie oczyścił go z zarzutów na gruncie braku wystarczających dowodów, co nie równało się przywróceniu praw politycznych, zawieszonych na osiem lat.
w
2000
próbował kandydować na burmistrza
Sao Paulo
, został skreślony z listy kandydatów, albowiem okres zawieszenia praw jeszcze nie upłynął.
Po wygaśnięciu zakazu Collor kandydował ponownie na gubernatora rodzinnego stanu w
2002
(tym razem z ramienia Brazylijskiej Partii Odnowy Pracy), ale przegrał z ubiegającym się o drugą kadencję Ronaldo Lessą. Była to jego pierwsza porażka wyborcza.
Jednakże w
2006
udało mu się zdobyć mandat senatora federalnego (pokonując Lessę). Obecnie jest członkiem Brazylijskiej Partii Pracy.
Linki zewnętrzne