Ludwik Filip I Orleański (ur.
12 maja
1725
w
Wersalu
, zm.
18 listopada
1785
w Sainte-Assise) zwany Gruby (Le Gros), czwarta z kolei głowa orleańskiej linii Burbonów, książę
Chartres
w latach 1725-1752, później, po śmierci ojca (
1752
) książę (duc) Orleanu,
Nemours
, Valois i Montpensier, syn
Ludwika I Orleańskiego
i Augusty Marii Joanny Badeńskiej.
Ludwik Filip urodził się
12 maja
1725
w Wersalu. Jako młodzieniec brał udział w kampaniach wojskowych lat
1742
,
1743
i
1744
we
Flandrii
i Niemczech i uzyskał rangę generała-lejtnanta. Walczył m.in. w
bitwie pod Fontenoy
. Już we wczesnych latach zapałał odwzajemnioną miłością do
Madame Henrietty
(
1727
-
1752
) - córki
Ludwika XV
. Król początkowo popierał plany matrymonialne młodej pary, ale wkrótce przeszkodziły sprawie powikłania dyplomatyczne: Ludwik XV nie miał wówczas jeszcze syna i w razie jego śmierci kandydatami do tronu byliby Ludwik Orleański i Filip V Burbon, który nigdy nie pogodził się z wymuszoną w
1713
r. przez
Pokój w Utrechcie
rezygnacją z praw do tronu Francji za cenę osiągnięcia korony hiszpańskiej. Małżeństwo z córką królewską wzmocniłoby pozycję Ludwika Filipa wobec Filipa V, a więc monarcha hiszpański założył u Ludwika XV formalne veto. W roku
1740
król odmówił Orleańczykowi ręki córki, która zmarła niezamężna.
Luiza Henrietta de Burbon-Conti
Następną kandydatką była córka
elektora
bawarskiego, Karola Alberta, później krótkotrwałego cesarza
Karola VII
, ale ów namyślał się bardzo długo i zmarł w roku
1745
nie podjąwszy żadnej decyzji. W końcu ojciec Ludwika Filipa - Ludwik Pobożny (
1703
-
1752
), ożenił go z daleką kuzynką,
Ludwiką Henriettą de Burbon-Conti
(
20 czerwca
1726
-
9 lutego
1759
), córką
Ludwika Armanda II Burbona
, księcia Conti, i Ludwiki Elżbiety Burbon-Condé, córki
Ludwika III Burbona
, księcia de Condé. Ślub odbył się
17 grudnia
1743
r. Ludwika była wychowywana w klasztorze i uważana za uosobienie wszelkich cnót - okazała się być ich totalnym przeciwieństwem i zasłynęła wkrótce ze skandalicznego trybu życia. Ludwik Filip miał z Ludwiką Henriettą troje dzieci:
By się pocieszyć, Ludwik Filip wszedł w stały związek z aktorką panną Le Marquis, która mu urodziła jeszcze pięcioro nieślubnych dzieci, wychowywanych jak członkowie rodziny w jego paryskim pałacu
Palais-Royal
:
- Louis-Étienne (
21 stycznia
1759
-
24 lipca
1825
), opat w Saint-Farre,
- Louis-Philippe (
7 lipca
1761
-
13 czerwca
1829
), opat w Saint-Albin,
- Marie-Étienne *ur.
1761
), mademoiselle de Villemonble, w
1778
poślubiła oficera dragonów François-Constantina de Brossard
- dwie córki - bliźniaczki, demoiselles de Mérainville.
Po śmierci żony w roku
1759
Orleańczyk związał się z markizą Szarlotą Joanną de Montesson (
1738
-
1806
), którą zapragnął poślubić, ale Ludwik XV zgodził się jedynie na
małżeństwo morganatyczne
(
1773
), nie przyznał Szarlocie tytułu księżnej Orleanu i odebrał parze prawo przebywania na dworze królewskim. Małżonkowie usunęli się do zamku Szarloty Sainte-Assise położonego nad brzegiem
Sekwany
w obecnym departamencie
Seine-et-Marne
, gdzie Ludwik Filip zakończył życie
18 listopada
1785
roku.
Bardziej niż on w historii zapisali się jego syn, niesławnej raczej pamięci
Ludwik Filip Józef Burbon-Orleański
zwany Philippe Égalité (
1747
-
1793
), i wnuk
Ludwik Filip I
, ostatni król Francuzów.