Flamen – kapłan w starożytnym Rzymie , służący jednemu bogu. Kolegium flaminów składało się z 15 kapłanów. Najwyższy rangą był flamen Jowisza , zwany flamen Dialis. Dwaj kolejni to flamen Marsa flamen Martialis i Kwiryna flamen Quirinalis. Pozostali służyli mniejszym bogom i boginiom jak: Wulkan , Flora , Pomona .

Flaminowie byli zapewne jednym z najstarszych (o ile nie najstarszym) kolegium kapłańskim Rzymu . O archaiczności pełnionej przez nich funkcji świadczy wiele rytualnych zakazów (tabu) i ograniczeń, jakie dotykały flaminów. M.in. flamen Dialis nie mógł jeździć konno, patrzeć na uzbrojone wojsko, składać przysiąg, strzyc włosów, jego strój nie mógł mieć żadnych węzłów itd. (pełną listę podaje Gelliusz w ks. X rozdz. 15).

Etymologicznie termin flamen ma prawdopodobnie pochodzenie praindoeuropejskie, niektórzy uczeni sądzą, że pochodzi on od tego samego wyrazu prajęzykowego, co wyraz bramin .

Zobacz też

• religia starożytnego Rzymu