Honoriusz, Flavius Augustus Honorius (ur. 9 września 384 , zm. 15 sierpnia 423 w Rawennie ) - cesarz rzymski od 395 do 423 roku.

Syn Teodozjusza I Wielkiego i jego pierwszej żony - Aelii Flacylli . Brat cesarza Arkadiusza i przyrodni brat Galli Placydii .

Honoriusz w wieku 2 lat został mianowany konsulem rzymskim. 23 stycznia 393 otrzymał tytuł Augusta i tym samym został współwładcą cesarstwa. Cesarzem został w wieku 10 lat i razem z bratem Arkadiuszem podzielili cesarstwo na część zachodnią i wschodnią. Opiekunem Honoriusza został generał Stylichon , który z czasem zyskał ogromne wpływy na dworze. Honoriusz ożenił się z córką Stylichona - Marią, a następnie młodszą - Termantią, ale z żadną nie doczekał się potomstwa. Stylichon popadł w niełaskę i został zamordowany w 408 , a Honoriusz rozwiódł się ze swoją drugą żoną.

W 402 Honoriusz przeniósł stolicę Zachodniego Cesarstwa do Rawenny . Prowadził wojny z licznymi uzurpatorami do tytułu cesarza. Za jego panowania, w 410 roku, miasto Rzym po raz pierwszy od 800 lat zostało najechane przez barbarzyńców pod wodzą Alaryka . Honoriusz zawarł pokój z następcą Alaryka - Ataulfem i ożenił z nim swoją siostrę. Zmarł w 423 roku, prawdopodobnie na cukrzycę, zostawiając cesarstwo o wiele słabsze i mniejsze (m.in. zrezygnował z obrony Brytanii ).

Ciekawostki

Ciekawostką może być fakt, że Honoriusz był zapalonym hodowcą kur . Jedną z nich nazwał Rzym. Gdy poinformowano go, że Rzym został najechany przez Alaryka , cesarz rozpłakał się, gdyż myślał, że chodzi o jego kurę.

Poprzednik Teodozjusz I Wielki

Cesarz zachodniorzymski 395 - 423

Następca Jan