Focja, Smyrna (Izmir) i Cyme na zdjęciu satelitarnym
ruiny starożytnej Focji, w oddali wyspy syren
Fokaja lub Focja (
gr.
Φώκαια,
tur.
Foça,
łac.
Phocaea) –
starożytne
miasto
greckie
na zachodnim brzegu
Anatolii
, na północny zachód od
Smyrny
(dzisiejszego
Izmiru
), na północnym brzegu
Zatoki Smyrneńskiej
. Założone przez
Jonów
prawdopodobnie w
X w. p.n.e.
Należało do najsilniejszych miast regionu. Razem z
Miletem
założyło nad
Morzem Czarnym
m.in. kolonie
Amisos
i
Apollonia Pontyjska
(tę drugą w roku
609 p.n.e.
), a samodzielnie
Lampsakos
nad
Hellespontem
w
654 p.n.e.
Później Fokaja rozpoczęła kolonizację zachodnich wybrzeży
Morza Śródziemnego
. Około roku
600 p.n.e.
Fokajczycy założyli Massalię (dzisiejsza
Marsylia
), a około
560 p.n.e.
Alalię
na
Korsyce
. Niewykluczone, że założyli również krótkotrwałe kolonie na
Sardynii
. Ich flota pokonała na początku
VI w. p.n.e.
Kartagińczyków
, co pozwoliło Fokajczykom czerpać duże zyski z handlu w północno-zachodniej części Morza Śródziemnego. Ich żeglarze docierali nawet do zachodnich wybrzeży
Hiszpanii
.
Gdy w roku
546 p.n.e.
wojska
perskie
dotarły do
Jonii
, większość mieszkańców Fokai zdecydowała się opuścić miasto i odpłynąć do Alalii na Korsyce. W
535 p.n.e.
Fokajczycy starli się
pod Alalią
z połączonymi flotami Kartaginy i
Etrusków
. Ponieśli w bitwie ogromne straty i musieli opuścić Korsykę. Osiedlili się ostatecznie w
Elei
na południowo-zachodnim wybrzeżu
Italii
.
Ci, którzy pozostali w mieście, uczestniczyli później w powstaniu miast jońskich przeciwko panowaniu perskiemu.
Fokaja znana jest także dzięki
Homerowi
z jego
Odysei
. Na wyspach leżących w pobliżu miasta miały według tego
eposu
zamieszkiwać
Syreny
(dziś wiadomo, że była tu w rzeczywistości jedna z ostatnich ostoi
fok
na Morzu Śródziemnym i to te zwierzęta zainspirowały
Homera
w tej legendzie).
Zobacz też