|
frank francuski
Frank francuski - francuska moneta, jednostka obrachunkowa i jednostka monetarna (kod walutowy wg ISO 4217: FRF).
Po raz pierwszy frankiem nazwano złotą monetę wybitą przez króla Francji Jana II Dobrego w 1360 r., przedstawiającą króla na koniu. Nazwa powstała od łacińskiej legendy Johanes Dei gratia Francorum rex. Wybijano 63 monety z 1 marki paryskiej (244,75 g) czystego złota, czyli frank zawierał 3,885 g. Określono jego wartość na 20 soli, czyli jednego liwra. Złoty frank stał się tym samym jedną z pierwszych materializacji liwra[1], będący podstawą systemu obrachunkowego we Francji [2]. Następca Jana, Karol V Mądry, bił od 1365 r. franka przedstawiającego władcę pod baldachimem. Ustaliły się wówczas dwa typy franka nazywane: franc à cheval i frank à pied. Z marki paryskiej 24-karatowego złota wybijano już 64 monety, czyli frank à pied miał 3,82 g i przestał być odpowiednikiem liwra. Epizodycznie, złotego franka (à cheval) wybił jeszcze w 1437 r. Karol VII. Miał on już tylko 3,06 g. Złote franki wybijane były krótko, ale nazwa upowszechniła się i pozostała w pamięci Francuzów, gdyż wobec chaosu monetarnego panującego we Francji od rządów Filipa IV Pięknego (1285-1314), uważanego za jednego z większych w historii "fałszerzy" pieniędzy, pogłębionego wojną stuletnią, złoty frank, nawet na tle innych ówczesnych złotych monet (np. écu d`or), mimo deprecjacji, wyróżniał się jednak stabilnością. Szczególną renomę zdobył równy liwrowi franc à cheval Jana II. Słowo frank, jako nazwa, chociaż krótko, realnej równowartości abstrakcyjnego liwra (wywodzącego się z nieczytelnego dla większości systemu jednostek wagowych), pozostało w pamięci społeczeństwa i zaczęło być stosowane nieoficjalnie, wymiennie z liwr.
W latach 1575-1641 frank ponownie pojawił się jako moneta. Henryk III Walezy zastąpił nim bite od 1513 r. srebrne testony. Frank był najgruszą srebrną monetą we Francji, zawierał 11,824 g czystego srebra (ważył 14,188 g, czyli miał próbę 20/24). Dzielił się na 20 soli po 12 denarów każdy, czyli znów był zrealizowanym obrachunkowym liwrem. Reforma Ludwika XIII z 1640 r. wprowadziła we Francji system talarowy, zastępując srebrnego franka écu blanc. Mimo że już za panowania Henryka IV, w związku z dalszym pogarszaniem drobnych monet, cena franka wzrosła do 21,33 sola i tym samym przestał on być odpowiednikiem liwra, w powszechnej świadomości ugruntowało się wymienne nazywanie liwra frankiem.
Inne hasła zawierające informacje o "frank francuski":
Sztuka
...
Adolf Giżyński
...
XVI wiek
...
1972
...
1749
...
Nowa Anglia
...
Maine
...
1679
...
Janusz Józefowicz
...
1986
...
Inne lekcje zawierające informacje o "frank francuski":
211b Rzeczpospolita na arenie międzynarodowej w dwudziestoleciu międzywojennym (plansza 10)
...
11 LISTOPADA (plansza 1)
...
115b Polityka ostatnich Jagiellonów. Pierwsze bezkrólewia. (plansza 10)
...
|
