Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

François Duvalier

François Duvalier

Francois Duvalier
Data urodzenia 14 kwietnia 1907
Data śmierci 21 kwietnia 1971
Prezydent Haiti
Okres urzędowaniaod 1957
do 1971
Następca Jean-Claude Duvalier

Dr François Duvalier, znany jako Papa Doc (ur. 14 kwietnia 1907 , zm. 21 kwietnia 1971 ), prezydent Haiti od 1957 i dyktator (dożywotni prezydent) tego kraju od 1964 roku do swojej śmierci. Jego rządy stanowiły na Haiti czas autokracji i korupcji . Duvalier polegał na swoich prywatnych armiach, w większości milicji Tonton Macoute , aby utrzymać swoją władzę.

Spis treści

Wczesne życie

Duvalier urodził się w Port-au-Prince w rodzinie imigrantów z Martyniki . Był wychowywany i kształcony, aby w przyszłości zdobyć zawód lekarza , służącego głównie ludności wiejskiej. Dzięki swojej pracy wśród biedoty chorej na tyfus i inne niebezpieczne choroby, zdobył uznanie. W 1939 poślubił Simone Ovide i został dyrektorem generalnym narodowej służby zdrowia w 1946 . W 1949 roku został ministrem zdrowia i pracy. Po potępieniu przewrotu Paula Magloire'a został zmuszony do ukrywania się aż do amnestii w 1956 .

Wybory w 1957

Dzięki brutalnym posunięciom, takim jak morderstwa polityczne , użyciu uzbrojonych gangów i regularnego wojska haitańskiego , Duvalier zwyciężył w wyborach prezydenckich w 1957 roku. Jego kampania miała charakter populistyczny i była skierowana w większości do afro-haitańskiej większości, zamieszkującej kraj.

Duvalier ożywił tradycje kultu voodoo w kraju i używał go później do umocnienia swojej władzy, uważając siebie za houngana, kapłana voodoo. Duvalier swoim wyglądem i zachowaniem, chcąc wzbudzić respekt wśród obywateli, upodabniał się do Barona Samedi, jednego z Loa, bóstw Voodoo . Prezydent zwykle nosił przeciwsłoneczne okulary i mówił z silnym nosowym akcentem, kojarzonym z Loa.

Umocnienie władzy

Po nieudanej próbie puczu w 1958 roku, Duvalier dokonał czystek w armii, a następnie, w 1959 roku, utworzył swoją prywatną milicję zwaną MVSN lub Tonton Macoute , nazwaną podobnie jak Czarne Koszule w faszystowskich Włoszech . Macoutes dostawali regularne pensje i żyli z państwowych dotacji dzięki swojej pracy, jaką było ciągłe popełnianie zbrodni i wymuszanie haraczy . Później Duvalier sformował swój osobisty oddział nazwany Gwardią Prezydencką. W 1961 prezydent znowelizował konstytucję i stał się jedynym kandydatem w kolejnych wyborach, zdobywając 1,32 mln głosów. W 1964 ogłosił się dożywotnim prezydentem, a jego reżim szybko urósł do miana najokrutniejszych na całej półkuli.

W 1966 roku Duvalier podpisał konkordat , przekonując Watykan do przyznania mu prawa nominacji katolickich hierarchów na Haiti . Ten krok przysporzył mu zwolenników wśród Murzynów , którzy uwierzyli w umocnienie swoich wpływów na Kościół w kraju. Pozwoliło to także Duvalierowi rozszerzyć swoją kontrolę nad organizacjami kościelnymi .

Aby mieć jeszcze większą kontrolę nad życiem Haitańczyków , Duvalier wprowadził bezwzględny kult swojej jednostki, uważając siebie za fizyczne ucieleśnienie narodu.

Relacje z zagranicą

Korupcja i represje Duvaliera wobec jego przeciwników sprowokowały potępiająca notę dyplomatyczną od prezydenta USA Johna Kennedy'ego , który próbował znaleźć umiarkowane rozwiązanie dla Haiti , w nadziei na uniknięcie w tym kraju rewolucji podobnej do kubańskiej . Jednakże amerykańskie naciski i sankcje nałożone na Haiti zostały złagodzone w 1962 , kiedy administracja USA uznała Duvaliera za wroga komunizmu . Duvalier jednak twierdził później, że zabójstwo Kennedy'ego miało miejsce z powodu klątwy, którą obłożył go prezydent Haiti .

W kwietniu 1963 wojska Haiti były na krawędzi wojny z Dominikaną , jednak brak wystarczającego wsparcia militarnego zmusił prezydenta Dominikany Juana Boscha do zablokowania inwazji. Mediatorem w konflikcie była Organizacja Państw Amerykańskich .

Rządy terroru

W polityce wewnętrznej Duvalier stosował zarówno polityczne morderstwa , jak i wymuszenia do wyeliminowania swoich wrogów. Przybliżona liczba ofiar reżimu jest większa niż 30.000. Ataki opozycji na Duvaliera również przyniosły sporo strat reżimowi. W 1967 roku wybuchy bomb podłożonych nieopodal pałącu prezydenckiego doprowadziły do śmierci 20 oficerów Gwardii Prezydenckiej. Taka taktyka utrzymywała kraj w ciągłym napięciu aż do śmierci Papy Doca w 1971 roku i objęciu władzy przez jego syna Jeana-Claude'a Duvaliera .

Port Tortuga

W 1967 teksański przedsiębiorca Don Pierson nawiązał kontakt z przedstawicielami rządu Haiti w Waszyngtonie , próbując wynająć statek, przeznaczony na nadajnik stacji radiowej. W 1971 roku wysiłki Piersona doprowadziły do podpisana 99-letniego kontraktu między nim, a rządem Haiti , na rozwój strefy wolnocłowej w porcie na wyspie Tortuga . Duvalier jednak nie doczekał wejścia w życie tych ustaleń, gdyż umarł w 1971 roku.

Jean-Claude Duvalier pozbawił Piersona praw do portu Tortuga i zajął cały teren portu po uzyskaniu informacji o kontrakcie Don Piersona z korporacją Gulf Oil.

Pośmiertna egzekucja

W 1986 roku, 15 lat po śmierci Papy Doca, tłum Haitańczyków szturmował miejsce jego pochówku i dokonał rytualnej egzekucji na jego ciele, co, według nich, miało doprowadzić do uniemożliwienia Duvalierowi uczestnictwa w Sądzie Ostatecznym . Jednakże nie znaleźli oni ciała byłego prezydenta, które zostało już wcześniej usunięte z miejsca pochówku. W tych okolicznościach tłum dokonał rytualnych egzekucji na ciałach dawnych zwolenników Duvaliera.


Inne hasła zawierające informacje o "François Duvalier":

XVI wiek ...

Wittenberga ...

Zugspitze ...

1679 ...

1986 ...

Charles Gounod ...

Bastylia ...

François-Alphonse Forel ...

Ludwik XVIII ...

1908 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "François Duvalier":

22. Konserwatyzm. Nauka społeczna kościoła (plansza 3) ...

23. Socjaldemokracja (plansza 18) ...

13. Obywatel w państwie demokratycznym i niedemokratycznym (plansza 4) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie