|
Franciszek Villon
Franciszek Villon - (ur. 1431 lub 1432, zm. 1463) - jeden z najwybitniejszych poetów francuskich epoki średniowiecza, autor Małego testamentu i Wielkiego testamentu (napisanego około 1461). Jego prawdziwe nazwisko brzmiało François de Montcorbier lub François des Loges.
Życie
Poeta urodził się w 1431 lub 1432 roku w Paryżu. Studiował i uzyskał tytuł magistra na Sorbonie. Zanim trafił na paryską uczelnię, po śmierci ojca uczył go i wychowywał kanonik przy klasztorze św. Benedykta, Wilhelm de Villon. Stąd też wzięło się używane przez poetę nazwisko. W wyniku awanturniczego usposobienia oraz licznych bijatyk z jego udziałem, został zawodowym przestępcą. Brał udział w napaści na Kolegium Nawarskie (był inspiratorem tego czynu, jednak podczas kradzieży ograniczył się do czuwania na straży). Po bójce z księdzem Filipem de Charymore (który umarł w wyniku otrzymanej rany) trafił do więzienia Chatelet i wydostał się z niego tylko dzięki wstawiennictwu kanonika de Villon. Był członkiem organizacji złodziei, oszustów i fałszerzy pieniędzy, zwanych Muszelnikami (les Coquillards). Posługiwali się tajnym językiem, w którym poeta napisał kilka ballad. Za użycie noża w bójce trafił do więzienia i został skazany na karę śmierci. Ostatecznie uniknął szubienicy, ponieważ zmieniono mu karę na 10 lat wygnania. Uciekł z Paryża w 1463 roku i prawdopodobnie w tym samym roku zmarł.
Twórczość
Twórczość Villona nacechowana jest ciężkimi doświadczeniami poety, który sporą część życia spędził w więzieniu. Oba testamenty stanowią żartobliwy opis niektórych epizodów z życia poety.
Villon kwestionował piętnastowieczny porządek w poezji. Łączył radość z rozpaczą, śmiech z płaczem, poczucie własnej wartości z pokorą. Stworzył groteskowy, ale równocześnie wzruszający obraz świata. Poeta drwił sobie z ówczesnego porządku. W jednym z utworów stwierdził, że mógłby żyć dostatnio i spokojnie gdyby został księdzem. Villon w swojej twórczości "odrzuca" wizję życia po śmierci. Według niego, życie zamyka się w ziemskiej perspektywie, każdy człowiek natomiast zmierza do nieuchronnego i ponurego kresu. Villon posługuje się często w swoich wierszach obyczajową i artystyczną prowokacją.
Villon był ulubionym poetą Henryka Walezego.
Polski przekład jest dziełem Tadeusza Żeleńskiego (Boya), który na użytek tej poezji stworzył bardzo oryginalny, archaizowany przekład. Mały testament tłumaczył Jacek Kowalski.
Villon jest bohaterem książek Jacka Komudy "Imię Bestii" opowiadającej o losach poety skazanego na banicję z Paryża i przemierzającego XV-wieczną Francję oraz "Herezjarcha", której akcja rozgrywa się w średniowiecznym Paryżu.
Inne hasła zawierające informacje o "Franciszek Villon":
XVI wiek
...
1972
...
Grzyby
...
Elegia
...
1749
...
1884
...
Franciszek Clet
...
Stanisław Konarski
...
1986
...
Pałac Ministra Skarbu w Warszawie
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Franciszek Villon":
132 Okres napoleoński (plansza 4)
...
129 Kultura oświecenia w Polsce (plansza 8)
...
112 Kultura renesansu w Polsce (plansza 11)
...
|
