Georges Clemenceau

Georges Benjamin Clemenceau (ur. 28 września 1841 w Mouilleron-en-Pareds , zm. 24 listopada 1929 w Paryżu ) – francuski pisarz, lekarz i polityk. Swoją żółtawą cerę i charakterystyczne rysy twarzy zawdzięczał przodkom pochodzenia mongolskiego . ^[]

Karierę polityczną rozpoczął w okresie Komuny Paryskiej . Następnie był deputowanym do parlamentu III Republiki z partii radykalnej. Zasłynął jako znakomity mówca z ciętym dowcipem. Dzięki temu zyskał opinię mistrza w obalaniu kolejnych rządów. Jego kariera załamała się po tzw. aferze panamskiej w 1889 , gdy wyszły na jaw jego związki z Towarzystwem Budowy Kanału Panamskiego, które zbankrutowało, narażając na straty około pół miliona drobnych akcjonariuszy.

Powrócił do polityki w trakcie sprawy Dreyfusa , stając się jednym z czołowych zwolenników rewizji procesu, choć samego oskarżonego nie znał i zobaczył go po raz pierwszy dopiero podczas rozprawy apelacyjnej. Od 1902 roku senator , a następnie minister spraw wewnętrznych i premier Francji w latach 1906 - 1909 . Zaprzysięgły wróg Niemiec . W 1909 roku doprowadził do trójporozumienia Rosji, Wielkiej Brytanii oraz Francji. W latach 1917 - 1920 ponownie był premierem (w momencie, gdy bunty w armii groziły porażką w I wojnie światowej ) i doprowadził Francję do zwycięstwa. Razem z Davidem Lloydem George'em i Thomasem Woodrowem Wilsonem był współtwórcą traktatu wersalskiego po zakończeniu I wojny światowej. Zajmował pozytywne stanowisko wobec polskich postulatów. Był też zwolennikiem interwencji w bolszewickiej Rosji .

Po porażce w wyborach prezydenckich w 1920 roku wycofał się z polityki . Bezwzględność w realizowaniu planów politycznych i brutalność wobec przeciwników zyskały mu przydomek "Tygrys".

Był przyjacielem malarzy impresjonistów , m.in. Moneta .

W 1922 został odznaczony Orderem Orła Białego ^[1].

Przypisy