Georges René Louis Marchais (ur. 7 czerwca 1920 w La Hoguette , zm. 16 listopada 1997 w Paryżu ) – francuski polityk , w latach 1972 - 1994 lider Francuskiej Partii Komunistycznej (FPK).

Elementy biograficzne

Urodził się w rodzinie rzymskokatolickiej, był z zawodu mechanikiem. Podczas II wojny światowej pracował dla niemieckiej firmy Messerschmitt . W 1946 roku został sekretarzem związków zawodowych w dzielnicy Issy-les-Moulineaux ^[1].

Kariera polityczna

W 1947 roku Marchais wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej W 1959 został pełnoprawnym cżłonkiem Politbiura Francuskiej Partii Komunistycznej.W 1970 roku podpisał się pod porozumieniem partii francuskich lewicowych. Od 1973 pełnił funkcję lewicowego delegata z ramienia lewicowej koalicji. Po dojściu do władzy François Mitterranda początkowo popierał jego politykę. W 1979 roku jako jeden z nielicznych deputowanych poparł inwazję ZSRR na Afganistan . W 1981 roku wystartował w wyborach prezydenckich z ramienia partii komunistycznej zdobywając 4,456,922 głosów, co stanowiło 15.34% głosów. Wynik ten dał dał Marchais 4 miejsce w pierwszej turze. W 1984 roku podając za powód brak lewicowości gabinetu francuskiego zerwał koalicję rządową. W 1994 roku ustąpił ze stanowiska sekretarza generalnego i został zastąpiony przez Roberta Hue .

Publikacje

• Les Communistes et les Paysans, (Komuniści i chłopstwo, 1972 )
• Le défi démocratique, (Wyzwanie demokracji, 1973 ), Grasset.
• La politique du PCF, (Polityka, 1974 )
• Communistes et/ou chrétiens, (Komuniści i/lub chrześcijanie, 1977 )
• Parlons franchement, (Szczerze porozmawiajmy, 1977)
• Réponses, (Odpowiada, 1977)
• L'espoir au présent, ( 1980 )
• Démocratie, ( 1990 )

Przypisy