Gertrude Belle Elion (ur. 23 stycznia 1918 roku w Nowym Jorku , zm. 21 lutego 1999 w Chapel Hill, North Carolina , USA ) – amerykański lekarz farmakolog. Laureatka Nagrody Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny w roku 1988 za osiągnięcia naukowe, które doprowadziły do powstania nowych leków przeciwnowotworowych ^[1][2].

Od 1970 profesor Duke University w Durham, od 1973 roku University of North Carolina w Chapel Hill. Członek m.in. Akademii Nauk w Nowym Jorku. Jej badania doprowadziły do powstania serii leków przeciwnowotworowych. Prowadziła badania metabolizmu kwasów nukleinowych . Jako jedna z pierwszych zastosowała związki purynowe w leczeniu raka . Wspólnie z G. H. Hitchingsem opracowała azatioprynę, acyklowir i AZT . Za odkrycie tych leków zwalczających m.in. białaczkę , gościec , malarię (Daraprim – pirymetamina ) i wirusy grupy Herpes otrzymała w 1988 roku, wspólnie z G.H.Hitchingsem, Nagrodę Nobla ^[2].

Jako pierwsza opisała różnicę w metabolizmie komórek zdrowych i nowotworowych. Po otrzymaniu Nagrody Nobla otrzymywała wiele zaproszeń na odczyty i prelekcje. Ale jak sama mówiła: "Chcę, żeby ludzie interesowali się nauką, a nie mną". Jej idolami byli: Maria Curie-Skłodowska i Ludwik Pasteur . Jej dziadek zmarł, gdy ona miała 15 lat, od tego momentu chciała wynaleźć lek zwalczający choroby nowotworowe. Jej celem w ostatnich latach była motywacja młodych ludzi do prowadzenia badań naukowych. Ulubionym cytatem, który stosowała by zachęcić ich do kontynuowania badań mimo różnych przeszkód był: "Do cholery z torpedami. Działa naprzód!". Uważała, że w życiu najważniejsze jest robienie tego, co się lubi.

Zmarła w wieku 81 lat w Północnej Karolinie.

Przypisy

Bibliografia