ks. Grzegorz Gerwazy Gorczycki, właściwie Grzegorz Gorczyca (ur. ok. 1667 w Rozbarku k. Bytomia - zm. 30 kwietnia 1734 w Krakowie ^[1]) - duchowny katolicki, kompozytor i dyrygent. Uważany za jednego z najwybitniejszych kompozytorów polskiego baroku, nazywany polskim Händlem .

Urodził się pomiędzy rokiem 1664 a 1667 w Rozbarku (dziś dzielnica Bytomia ) w rodzinie wolnych chłopów. W latach 1678 - 1683 studiował sztuki wyzwolone w Pradze , a następnie teologię w Wiedniu , gdzie w roku 1689 uzyskał tytuł licencjata. 22 marca 1692 roku w Krakowie otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1692 – 1694 oddelegowany do Chełmna prowadził wykłady z retoryki i poetyki , a także pełnił funkcje rektora tamtejszej, nowo powstałej Akademii . Prowadził tam także zespół muzyczny. W 1694 roku powrócił do Krakowa, gdzie w 1698 roku został kapelmistrzem kapeli katedralnej na Wawelu . Tę funkcję pełnił aż do śmierci. W 1727 został proboszczem kościoła Miłosierdzia Bożego w Krakowie, a w 1728 mianowano go egzaminatorem seminarium duchownego w Krakowie.

Twórczość

W twórczości Gorczyckiego, z racji pełnionych przez kompozytora funkcji kościelnych, przeważa muzyka religijna (stile antico albo prima prattica: motety, msze, a także stile moderno albo seconda prattica: koncerty religijne i kantaty), jednak posiadamy również dane na temat jego nie zachowanych kompozycji świeckich^[2].

Wybrane dzieła

Stile moderno (seconda prattica):

• Illuxit sol
• Completorium
• Laetatus sum
• Litaniae De Providentia Divina
• Conductus funebris
• In virtute Tua

Stile antico (prima prattica):

• Tota pulchra es Maria
• Missa paschalis
• Sepulto Domino
• Omni die dic Mariae

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Festiwal im. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego