Gibraltar (zniekształcone
arab.
جبل طارق – Dżabal al-Tarik, "góra Tarika"[3]) – skalisty
półwysep
na południowym wybrzeżu
Półwyspu Iberyjskiego
, u wyjścia
Morza Śródziemnego
na
Ocean Atlantycki
. Gibraltar stanowi
terytorium zamorskie
Wielkiej Brytanii
.
Panorama Gibraltaru (miasto i skała)
Historia
W
711
roku miejsce lądowania
berberyjskiego
wodza
Tarika
(stąd nazwa), który rozpoczął w tym miejscu podbój
Hiszpanii
przez
Arabów
. W
1462
roku zdobyty przez wojska chrześcijańskie podczas
rekonkwisty
. W
1704
[4], podczas
wojny o sukcesję hiszpańską
zajęty przez
Wielką Brytanię
, ostatecznie przyznany jej
pokojem utrechckim
jako wieczysta
kolonia
. "The Rock" (Skała) miała w przeszłości (i ma nadal) ogromne znaczenie strategiczne, bowiem strzeże
Cieśniny Gibraltarskiej
, będącej jedynym połączeniem
Morza Śródziemnego
z
Atlantykiem
. To znaczenie szczególnie wzrosło w latach
II wojny światowej
– żadne nawodne jednostki flot
Niemiec
i
Włoch
nie mogły się tędy przedostać. Do roku
1943
– tj. do opanowania przez
Aliantów
północnej
Afryki
i
Sycylii
– było to jedyne, oprócz lotnisk na
Malcie
, lądowisko dla samolotów kursujących na trasie
Anglia
–
Egipt
(pomijając krótkie okresy, gdy Alianci mieli w posiadaniu lotniska w Libii).
10 września
1967
przeprowadzono tu
referendum
, w którym mieszkańcy wypowiedzieli się za pozostaniem Gibraltaru jako terytorium zamorskiego Wielkiej Brytanii. Był to pierwszy akt samostanowienia mieszkańców Gibraltaru i od tego czasu 10 września jest co roku obchodzony jako święto narodowe. Nowa nie kolonialna konstytucja obowiązuje od
2007
, ale Wielka Brytania zatrzymała odpowiedzialność za obronę, politykę zagraniczną i finanse.
Geografia
Brak bogactw naturalnych i ograniczone zasoby słodkiej wody. Wodę z deszczu przechowuje się w wykutych zbiornikach w skałach. Część wody pochodzi z odsalania wody morskiej.
Gibraltar jest jednym z najgęściej zaludnianych terytoriów świata – 4881 mieszkańców na 1 km². Ląd wydarty morzu stanowi ok. 1/10 całkowitego obszaru.
Ponad portem i zabudową miejską wznosi się wysoka na 426 m
n.p.m.
wapienna
Skała Gibraltarska
, stanowiąca potężną twierdzę pod powierzchnią skały, a na zewnątrz w większości rezerwat przyrody.
Terytorium zależne Wielkiej Brytanii, chociaż pretensje do niego rości sobie
Hiszpania
. Graniczy na lądzie z hiszpańskim miastem
La Línea de la Concepción
, od którego oddziela je zdemilitaryzowana strefa neutralna, gdzie wybudowano sztuczny pas startowy
lotniska gibraltarskiego
i zabudowania lądowego przejścia granicznego pomiędzy Gibraltarem i Hiszpanią.
Dużą część wyspy zajmuje wapienna Skała Gibraltarska -
The Rock
. Skała ma ok. 4,8 km długości i jest połączona z kontynetem piaszczystą mierzeją o długości 1,5 km. Skała wznosi się na wysokośc 426m. i są w niej rozwinięte formy krasowe, m.in. 150 jaskiń. Ponadto jest to jedyne miejsce w Europie gdzie występują małpy (magoty).
Klimat Gibraltaru jest podzwrotnikowy pośredni między morskim, a kontynentalnym z gorącym bezdeszczowym latem i łagodną zimą. Opady wynoszą ok. 800 mm rocznie i przypadają głównie na okres od września do marca. Temperatura w lipcu waha się od 13 do 29 °C, w styczniu od 13 do 18 °C.
Ludność
Gibraltar liczy 27,5 tys. mieszkańców. Według danych ze spisu z
2001
, w siedmiu wyodrębnionych dzielnicach miasta zamieszkiwało:
Lp. | Dzielnica | Mieszkańców | % |
---|
1 | East Side | 429 | 1,54% |
2 | North District | 4116 | 14,97% |
3 | Reclamation Areas | 9599 | 34,91% |
4 | Sandpits Area | 2207 | 8,03% |
5 | South District | 4257 | 15,48% |
6 | Town Area | 3588 | 13,05% |
7 | Upper Town | 2805 | 10,20% |
| Gibraltar | 27 495 | 98,18% |
W ciągu ostatnich kilku lat (począwszy od 2002) populację Gibraltaru cechuje przewaga liczby mężczyzn nad liczbą kobiet[2]. W 2008
wskaźnik maskulinizacji
wyniósł 101,13 mężczyzn na 100 kobiet.
W ciągu ostatniego 30-lecia w Gibraltarze notuje się spadkową tendencję liczby narodzin. W 1992 urodziło 569 dzieci, natomiast 7 lat później odnotowano tylko 381 narodzin. W 2008 narodziło 400 dzieci. Zdecydowana większość matek jest w wieku 20-34 lat. Co szósta z nich ma 35 lat i więcej, natomiast 5,5% matek rodzi swe dziecko w wieku 19 i mniej lat[2]. Dla porównania liczba zgonów w ciągu ostatnich 30 lat oscylowała od 200 do 300 (w 2008 odnotowano 227 zgonów).
Ludność Gibraltaru powoli rośnie – w grudniu
2008
liczba mieszkańców wyniosła 29 286. W latach 2005-2008 wskaźnik wzrostu wyniósł +1,76%[2]. Wskaźnik urodzeń w ostatnich kilku latach wynosił od 12 do 15‰ (13,7‰ w 2008). W tym samym okresie wskaźnik zgonów wahał się w przedziale od 6 do 9‰ (7,8‰ w 2008). Dzięki temu Gibraltar od kilku lat notuje dodatni wskaźnik przyrostu naturalnego +5,9‰ (2008).
Liczba zawartych małżeństw w ciągu ostatnich 35 lat wykazuje stałą tendencję rosnącą. W
1984
było ich 398, a w
2008
– po raz pierwszy – liczba małżeństw zawartych przekroczyła 1000 (było ich 1062)[2]. Oznacza to 2,7-krotny wzrost na przestrzeni ćwierćwiecza. Ciekawostką jest fakt, że większość tych małżeństw jest zawieranych przez osoby niebędących stałymi mieszkańcami Gibraltaru.
- Wykres liczby ludności Gibraltaru na przestrzeni ostatniego półwiecza

źródło: Abstract of Statistics 2008 (Statistics Office of Gibraltar)[2]
Struktura mieszkańców Gibraltaru wg kraju pochodzenia, na przestrzeni ostatniego półwiecza, nie uległa większym zmianom[2]. Co najmniej 2/3 z nich to rodowici mieszkańcy Gibraltaru a kilkanaście procent stanowią obywatele Wielkiej Brytanii. W 2008 struktura przedstawiała się następująco: Gibraltarczycy – 81,1%; Brytyjczycy – 11,1%; inne nacje – 7,8%.
Struktura wyznaniowa wszystkich mieszkańców Gibraltaru (wg danych ze spisu powszechnego w 2001)[2] przedstawia się następująco: kościół rzymskokatolicki – 78,09%; kościół anglikański – 6,98%; muzułmanie – 4,01%; pozostali chrześcijanie – 3,21%; Żydzi – 2,12%; wyznawcy hinduizmu – 1,79%. Wśród rodowitych Gibraltarczyków zdecydowanie przeważają wyznawcy kościoła rzymskokatolickiego, jest ich 88,05%. Wierni kościoła anglikańskiego stanowią 4,22%; a co 50 Gibraltarczyk jest wyznania mojżeszowego. Nieco inaczej przedstawia się struktura wyznaniowa brytyjskich mieszkańców Gibraltaru – wyznawcy kościoła anglikańskiego i rzymskokatolickiego znajdują się w równowadze (stanowią odpowiednio: 35,48% i 31,82%). Do wiary w hinduizm przyznaje się co 19 Brytyjczyk zamieszkujący Gibraltar. Wśród pozostałych narodowości najwięcej wyznawców ma islam i katolicyzm (50,20% i 24,52%).
Gospodarka
Gibraltar jest krajem zamożnym ze względu na swoją znakomitą lokalizację. Dzięki temu na Gibraltarze rozwinął się wielki port handlowy i pasażerski. Obsługa statków handlowych i opłaty pobierane za tranzyt towaru są głównym źródłem dochodów
kolonii
. Dużą rolę odgrywa także turystyka , dzięki której w 1991 kraj odwiedziło 4,1 mln turystów, a kasa państwa została zasilona 112 mln USD. Gospodarka półwyspu jest uzależniona od
Wielkiej Brytanii
, która udziela kolonii pożyczek i kredytów. Dochód narodowy w
2008
wynosił 38 200 USD na 1 mieszkańca.
Języki
Oficjalnym językiem na półwyspie jest
angielski
, który używany jest m.in. przez władze, administrację i sądownictwo. Wielu mieszkańców biegle posługuje się też
hiszpańskim
. Na półwyspie spotyka się również ludzi posługujących się
llanito
(czyt. ljanito) –
kreolem
angielskiego i andaluzyjskiego dialektu hiszpańskiego (przypomina to używany głównie w
USA
spanglish
). Ponadto w Gibraltarze mieszka spora mniejszość
maltańska
oraz arabska, które posługują się
maltańskim
oraz
arabskim
.
Zobacz też
Galeria
Przejście graniczne z Hiszpanią | | |
Gibraltar, Europa Point – powszechnie znany jako najdalej na południe wysunięty punkt Europy, w rzeczywistości dalej na południe znajduje się dość duży obszar Hiszpanii (np. hiszpańskie miasto
Tarifa
) | | |
Przypisy
- ↑
CIA The World Factbook
(
ang.
). CIA. [dostęp 2010-01-06].
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8
Abstract of Statistics 2008
(
ang.
). Statistics Office of Gibraltar. [dostęp 2010-01-07].
- ↑ Radosław Stryjewski, Na granicy kultur [w:] Islam a terroryzm, pod red. nauk. Anny Parzymies, Wydawnictwo Akademickie DIALOG, Warszawa 2003, s. 236-237
- ↑ Tadeusz Miłkowski,
Paweł Machcewicz
: Historia Hiszpanii. Wyd. I. Wrocław: Ossolineum, 1998, s. 202. .
Linki zewnętrzne