Godfryd Plantagenet (ur.
23 września
1158
, zm.
19 sierpnia
1186
w
Paryżu
), książę
Bretanii
, młodszy syn
króla Anglii
Henryka II
i
Eleonory
, dziedziczki
księstwa Akwitanii
.
W
1166
r. ojciec zaręczył Godfryda z
Konstancją
(
1161
-
5 września
1201
), córką
księcia Bretanii
Konana IV
i Małgorzaty, córki Henryka Szkockiego, 3. hrabiego Huntington. Ślub miał miejsce w
1181
r. i Godfryd objął rządy w księstwie Bretanii. Godfryd i Konstancja mieli razem syna i dwie córki:
W
1173
r., mając 15 lat, zbuntował się ze swoimi starszymi braćmi,
Henrykiem
i
Ryszardem
, przeciwko ojcu. Rebelia została stłumiona i Godfryd w
1174
r. ukorzył się przed ojcem. Kiedy Henryk i Ryszard zaczęli walczyć ze sobą w
1183
r. trzymał stronę Młodego Króla.
Był bliskim przyjacielem
króla Francji
Filipa Augusta
i wiele czasu spędzał na jego paryskim dworze. Filip uczynił go nawet swoim
seneszalem
. Często, w porozumieniu z królem Francji, brał udział w spiskach i buntach przeciwko swojemu ojcu. Miał opinię człowieka zdradliwego i perfidnego. Kronikarz Gerald z Walii napisał o nim: więcej było w nim fałszu niż uczciwości. Jego język był bardziej oślizgły niż oliwa. Dzięki swojemu urokowi i elokwencji był zdolny rozbijać najtrwalsze przymierza i wpędzać w konflikt dwa królestwa.
Godfryd znany był również z tego, że aby zdobyć pieniądze na własne kampanie wojenne, uciekał się do łupienia opactw i kościołów. Takie postępowanie nie jednało mu poparcia w kręgach kościelnych oraz wśród kronikarzy.
Książę Bretanii zmarł
19 sierpnia
1186
r., prawdopodobnie podczas przygotowania kolejnej rebelii przeciwko swojemu ojcu. Istnieją dwie teorie dotyczące jego śmierci. Najbardziej popularna głosi, że zginął w wypadku na turnieju. Podczas jego pogrzebu w
katedrze Notre-Dame
zrozpaczony Filip miał wskoczyć do jego trumny. Historia z wypadkiem pochodzi z kroniki Rogera z Hoveden. Informacja o histerycznym zachowaniu króla Francji pochodzi od Geralda z Walii. Inna hipoteza, zapisana w kronice Rigorda, głosi, że książę zmarł na nagłą chorobę, niedługo po wygłoszeniu przemówienia o najeździe na
Normandię
. Kronikarz pisze, że była to kara boska za nieposłuszeństwo wobec ojca i plądrowanie kościołów.
Po jego śmierci rządy w księstwie Bretanii przejęła wdowa po Godfrydzie, Konstancja, która w
1196
r. abdykowała na rzecz syna, Artura, który po śmierci swojego stryja, Ryszarda Lwie Serce, został wysunięty jako kontrkandydat do angielskiej korony, przeciwko
Janowi bez Ziemi
.
Postać Godfryda występuje w sztuce Jamesa Goldmana Lew w zimie. W wersji filmowej z
1968
r. w postać Godfryda wcielił się John Castle. W wersji z
2003
r. księcia Bretanii zagrał
John Light
.
Linki zewnętrzne
