Ziemia w triasie (200 milionów lat temu)

Gondwana – południowy superkontynent , istniejący w paleozoiku i na początku mezozoiku oraz ponownie pod koniec mezozoiku i na początku kenozoiku . Jego nazwa pochodzi od północnego regionu Indii , a termin ten wprowadził jako pierwszy Eduard Suess , który stwierdził m.in. zaskakujące podobieństwo wymarłej flory glossopterysowej na obu wybrzeżach południowego Atlantyku .

Historia geologiczna

Gondwana powstała po raz pierwszy w okresie kambryjskim , 550–500 milionów lat temu, wraz z rozpadem superkontynentu Pannocji . Przez większą część ery paleozoicznej biegun południowy znajdował się na obszarze tego superkontynentu, w związku z czym w chłodniejszych okresach tworzyły się na nim czapy lodowe . Około 300 milionów lat temu zamknął się stosunkowo niewielki ocean Reik i mniejszy superkontynent Eurameryki połączył się z Gondwaną, tworząc Pangeę .

Na masę lądową Gondwany składały się dzisiejsze: Ameryka Południowa , Afryka , Indie , Australia , Antarktyda , Nowa Zelandia i południowo-wschodnia część Azji oraz mniejsze mikrokontynenty , jak Wyniesienie Kergueleńskie .

Pangea rozpadła się w okresie jurajskim , około 180 mln lat temu, odtwarzając superkontynent Gondwany, choć nie dokładnie taki sam. Niewielkie bloki lądowe, m.in. Floryda, pozostały połączone z Ameryką Północną. Już w kredzie Afryka i Indie odłączyły się od pozostałych części Gondwany, otwierając południowy Atlantyk i Ocean Indyjski . Ostateczny rozpad superkontynentu nastąpił w erze kenozoicznej , gdy najpierw Ameryka Południowa, a potem Australia oddzieliły się od Antarktydy.

Ziemia przed 550 mln lat, końcowa faza formowania się Gondwany

Zobacz też

• tektonika płyt
• wędrówka kontynentów
• superkontynent