Florian Ziemiałkowski (ur. w 1817 , zm. w 1900 ), polski prawnik, działacz niepodległościowy, polityk, pierwszy prezydent Lwowa po uzyskaniu autonomii przez Galicję .

Pochodził z biednej rodziny (jego ojciec był kucharzem). Ukończył gimnazjum w Tarnopolu , po czym podjął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Lwowskiego . W latach 30. i 40. XIX w. brał udział w organizacjach spiskowych. Podczas Wiosny Ludów był wraz z Franciszkiem Smolką współautorem petycji do cesarza o przywrócenie swobód narodowych w Galicji (żądano w niej m.in. usunięcia cenzury, swobody słowa, zrównania wszystkich stanów i wyznań, uwolnienia więźniów politycznych, zniesienia pańszczyzny , wprowadzenia do szkół i urzędów języka polskiego, utworzenia Gwardii Narodowej). Za działalność patriotyczną był skazany (na karę śmierci) i dwukrotnie uwięziony - pierwszy raz w latach 1844-1845, drugi - po powstaniu styczniowym .

W latach 1861 - 1863 i 1865 - 1867 był posłem do Sejmu Krajowego , w latach 1867- 1869 i 1873 - 1888 do wiedeńskiej Rady Państwa, został wybrany pierwszym prezydentem Lwowa (1871-1873), a w latach 1873-1888 piastował stanowisko ministra dla Galicji w rządzie austriackim.

W swoim działaniu unikał ryzyka, wykorzystywał środki konstytucyjne, był zwolennikiem ograniczonej autonomii i kompromisu z zaborcą. Taka postawa była przyczyną uchwalenia wobec niego votum nieufności przez Sejm Krajowy (1888). W efekcie tego Ziemiałkowski zrzekł się mandatu do parlamentu austriackiego. Ostatnie 25 lat życia spędził w Wiedniu .

Bibliografia

• Zbigniew Fras - Florian Ziemiałkowski (1837-1900). Biografia polityczna, Wrocław 1991, Ossolineum