Grasica (
łac.
glandula thymus) to
gruczoł
znajdujący się w śródpiersiu przednim, tuż za
mostkiem
. Otoczony jest torebką
łącznotkankową
. Zbudowany jest z kory podzielonej na zraziki przegrodami
łącznotkankowymi
i z rdzenia wspólnego dla wszystkich zrazików kory. Zrąb tego narządu stanowią, w przeciwieństwie do innych narządów limfatycznych, komórki nabłonkowe pochodzenia endodermalnego. Charakterystycznymi cechami grasicy są: zjawisko inwolucji, czyli gromadzeniu się w narządzie tkanki tłuszczowej żółtej, oraz występowanie w części rdzennej tzw.
ciałek Hassala
. Grasica produkuje hormony takie jak:
tymozyna
, THF, tymulina, tymostymulina.
Głównymi
komórkami
grasicy są
limfocyty
(
tymocyty
) i komórki
nabłonkowe
.
Grasica powiększa się do 2 roku życia, pozostaje duża do
okresu dojrzewania
(waży ok. 25 g), po czym zmniejsza się (po 60 roku życia waży nawet mniej niż 0,5 g). Jest centralnym (pierwotnym) narządem limfatycznym, kontrolującym rozwój obwodowych (wtórnych) tkanek limfatycznych (
węzły chłonne
,
śledziona
) w życiu zarodkowym i okresie dojrzewania, ich kompetencji immunologicznej w okresie poporodowym.
Komórki grasicy wędrują do obwodowych tkanek limfatycznych i zasiedlają je. Po tym procesie
układ chłonny
może funkcjonować nawet po usunięciu grasicy.
Niezbędna jest dla rozwoju
odporności
organizmu
.
We wrodzonym braku tego narządu układ chłonny jest niewykształcony i istnieje upośledzona immunologiczna
odporność komórkowa
wraz z całkowitym brakiem
gamma-globulin
lub zbyt małą ich ilością.
Podczas przerostów oraz w jej
nowotworach
(
grasiczak
) często występują: