Grąd – wielogatunkowy las liściasty lub mieszany z przewagą grabu i dębu , niekiedy z domieszką lipy drobnolistnej i szerokolistnej, klonu , jawora i świerku . Posiada bogaty podszyt .

W Polsce grąd występuje na terenie całego kraju z wyjątkiem wyższych położeń górskich, rosnąc na glebach średnio żyznych i żyznych, nie zalewanych, zwłaszcza brunatnych , na niżu i w piętrze pogórza (do 650 m n.p.m.). Dostarczają więcej ściółki niż lasy iglaste. Powstała pod nimi gleba ma dość grube, stale przyrastające poziomy próchnicze. Grądy były najbardziej niszczone przez człowieka właśnie ze względu na zajmowane i tworzone gleby, a więc przydatne dla rolnictwa . Tam gdzie kiedyś rosły grądy, teraz z reguły są pola uprawne. Resztki grądów zachowały się jedynie w miejscach trudnych do zajęcia ich pod uprawy rolne.

Grąd Galio silvatici-Carpinetum ( rezerwat Dębina w Wielkopolsce wiosną)

Według podziału syntaksonomicznego grądowe zespoły roślinności tworzą związek Carpinion betuli Oberd. 1953. W Polsce występują 3 takie zespoły wikaryzujące ze sobą:

• Tilio-Carpinetum betuli
• Galio-Carpinetum betuli
• Stellario-Carpinetum betuli

W zależności od warunków wilgotności gleby i jej żyzności wykształcają się trzy główne grupy podzespołów:

• grąd wysoki – stosunkowo suchy i umiarkowanie żyzny ( mezotroficzny ),
• grąd typowy – na świeżych glebach eutroficznych ; przewaga grabu, nieznaczne domieszki drzew innych gatunków,
• grąd niski – na glebach wilgotnych i żyznych; charakteryzuje się dużym udziałem grabu, świerka i dębu.

Przykłady grądów:

• Rezerwat przyrody Las Bielański
• Rezerwat przyrody Grapa
• Rezerwat przyrody Dębina

Zobacz też: .