Alva Myrdal (ur. 31 stycznia 1902 w Uppsali , zm. 1 lutego 1986 w Sztokholmie ) – szwedzka dyplomatka, socjolog .

Pracowała m.in. w UNESCO jako dyrektor departamentu nauk społecznych (1951-1955). Przez wiele lat w szwedzkiej służbie dyplomatycznej, 1955-1961 ambasador w Indiach , 1962-1970 członek szwedzkiej delegacji na rokowania rozbrojeniowe w Genewie , 1966-1973 minister ds. rozbrojenia. Jej aktywność w dziedzinie rozbrojenia międzynarodowego w 1982 uhonorowano pokojową nagrodą Nobla , którą otrzymała wspólnie z Meksykaninem Garcią Roblesem .

W książce Tajemnice nagrody Nobla Zygmunt Broniarek stawia hipotezę, że ta nagroda była unikiem komitetu Noblowskiego wobec nacisków, szczególnie amerykańskich, na przyznanie nagrody Wałęsie ; przesunięcie wyróżnienia Wałęsy o rok i wybór kandydatów niekontrowersyjnych miały być dowodem niezależności komitetu.

Mąż Alvy, Gunnar Myrdal , otrzymał nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1974 (razem z F. von Haykiem ).

W dorobku Alvy Myrdal znajdują się publikacje, w których zajmowała się problemami rozbrojenia, a także socjologią rodziny. Wraz z mężem byli promotorami eugeniki i ich praca Crisis in the Population Question (1934) dała teoretyczne podstawy pod szwedzki program przymusowej sterylizacji osób "nieprzydatnych społecznie"^[1].

Przypisy