Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Gustav Stresemann

Gustav Stresemann

Gustav Stresemann
Data i miejsce urodzenia 10 maja 1878
Berlin
Data i miejsce śmierci 3 października 1929
Berlin
Kanclerz Rzeszy
Okres urzędowaniaod 13 sierpnia 1923
do 23 listopada 1923
Przynależność polityczna Niemiecka Partia Ludowa
Poprzednik Wilhelm Cuno
Następca Wilhelm Marx
minister spraw zagranicznych Rzeszy
Przynależność polityczna Niemiecka Partia Ludowa
Okres urzędowaniaod 13 sierpnia 1923
do 3 października 1929
PoprzednikFriedrich von Rosenberg
NastępcaJulius Curtius

Gustav Stresemann (ur. 10 maja 1878 w Berlinie , zm. 3 października 1929 w Berlinie), polityk niemiecki , kanclerz i minister spraw zagranicznych Republiki Weimarskiej , laureat Pokojowej Nagrody Nobla .

Reprezentował poglądy monarchistyczne i nacjonalistyczne . Ożenił się w 1903 z bogatą Żydówką Käthe Kleefeld, pochodzącą z rodziny berlińskich przemysłowców; miał dwóch synów (Wolfgang został znanym dyrygentem). W czasie I wojny światowej był specjalistą w zakresie marynarki wojennej; do końca życia popierał ideę wojny na morzu, szczególnie nieograniczonego zastosowania okrętów podwodnych. Należał do Deutsche Volkspartei (stronnictwa wielkich przedsiębiorców, zwolenników monarchii, militaryzmu i zaborczości). Od sierpnia do listopada 1923 pełnił funkcję kanclerza , objął również we własnym gabinecie tekę spraw zagranicznych, którą zachował do końca życia. W listopadzie 1923 wprowadził w Niemczech reformę monetarną, kończąc tym samym okres hiperinflacji .

W 1925 podpisał Pakt Reński gwarantujący granicę niemiecko-francuską, niemiecko-belgijską i strefę zdemilitaryzowaną. Jego konsekwencją była likwidacja w latach 1926-1930 stref okupacyjnych. 24 kwietnia 1926 r. został podpisany układ niemiecko-radziecki powtarzający postanowienia traktatu w Rapallo. 8 listopada 1926 Niemcy stały się członkiem Ligi Narodów uzyskując także stałe miejsce w jej Radzie. Również w 1926 r. Stresemann otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla, wspólnie z politykiem francuskim Aristide Briandem . 31 stycznia 1927 r. została zniesiona Sojusznicza Komisja Kontroli sprawująca nadzór nad zbrojeniami niemieckimi. Owocem pokojowej polityki Stresemanna w zachodniej części Europy było uzyskanie przez Niemcy pozycji równorzędnego partnera na arenie międzynarodowej i pozwoliło im odgrywać rolę stosowną do ich pozycji ekonomicznej. Inną politykę prowadził wobec Polski. Jego głównym celem była likwidacja polskiego korytarza. Środkiem nacisku na Rzeczpospolitą stała się mniejszość niemiecka i rozpoczęta w 1925 wojna celna[1].

Stresemann na znaczku poczty niemieckiej jako laureat Nagrody Nobla

Spis treści

Pierwszy gabinet Gustava Stresemanna ( 13 sierpnia4 października 1923 )

  • Gustav Stresemann ( DVP ) – kanclerz Rzeszy i minister spraw zagranicznych
  • Robert Schmidt ( SPD ) – wicekanclerz i minister odbudowy Rzeszy
  • Wilhelm Sollmann (SPD) – minister spraw wewnętrznych Rzeszy
  • Rudolf Hilferding (SPD) – minister finansów Rzeszy
  • Hans von Raumer (DVP) – minister gospodarki Rzeszy
  • Heinrich Brauns ( Centrum ) – minister pracy Rzeszy
  • Gustav Radbruch (SPD) – minister sprawiedliwości Rzeszy
  • Otto Gessler ( DDP ) – minister obrony (Reichsheer)
  • Anton Höfle (Centrum) – minister Poczty Rzeszy
  • Rudolf Oeser (DDP) – minister transportu Rzeszy
  • Hans Luther – minister wyżywienia i rolnictwa Rzeszy
  • Johannes Fuchs (Centrum) – minister terenów okupowanych Rzeszy

Drugi gabinet Gustawa Stresemanna ( 6 października23 listopada 1923)

  • Gustav Stresemann (DVP) – kanclerz Rzeszy i minister spraw zagranicznych
  • Wilhelm Sollmann (SPD) – minister spraw wewnętrznych Rzeszy
  • Hans Luther – minister finansów Rzeszy
  • Joseph Koeth – minister gospodarki Rzeszy
  • Heinrich Brauns (Centrum) – minister zatrudnienia Rzeszy
  • Gustav Radbruch (SPD) – minister sprawiedliwości Rzeszy
  • Otto Gessler (DDP) – minister obrony (Reichheer)
  • Anton Höfle (Centrum) – Minister Poczty Rzeszy
  • Rudolf Oeser (DDP) – minister transportu Rzeszy
  • Gerhard von Kanitz – minister wyżywienia i rolnictwa Rzeszy
  • Robert Schmidt (SPD) – minister odbudowy Rzeszy
  • Johannes Fuchs (Centrum) – minister terenów okupowanych Rzeszy

Zmiany w gabinecie

  • 3 listopada 1923 ustąpili ministrowie socjaldemokratyczni ( SPD ): Sollmann, Radbruch i Schmidt. Następcą Sollmanna jako ministra spraw wewnętrznych został Karl Jarres (DVP). Pozostałe teki były nieobsadzone do upadku rządu.

Przypisy

  1. T. Paluszyński, Historia Niemiec i państw niemieckich. Zarys dziejów politycznych, Poznań 2006, s. 263-264.

Literatura

J. Pajewski: "Z najnowszych badań nad polityką Gustawa Stresemanna", Poznań 1959


Inne hasła zawierające informacje o "Gustav Stresemann":

Oddychanie komórkowe ...

1972 ...

1986 ...

Świadomość społeczna ...

1977 ...

Armia Czerwona ...

Archetyp (psychologia) ...

Adolf Hitler ...

1932 ...

1969 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Gustav Stresemann":

01. Rozwój człowieka (plansza 12) ...

043. Traktat logiczno - filozoficzny L. Wittgensteina (plansza 5) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie