|
|
|
Tarkwiniusz Stary
Tarkwiniusz Stary (Lucius Tarquinius Priscus) - VII lub VI w. p.n.e., piąty, prawdopodobnie historyczny król rzymski, przybyły z Etrurii, panujący w latach ok. 525 - ok. 500 p.n.e. (wg tradycji 616-578 p.n.e.). Następca Ankusa Marcjusza, teść Serwiusza Tuliusza. Ożeniony z Tanaquil, która przepowiedziała mu wielką sławę. Wychowawca dzieci Ankusa Marcjusza, po którego śmierci jednogłośnie został wybrany na króla. Zwycięzca w wojnie z Sabinami i Latynami. Łupy z wojen przeznaczył na budowę świątyni Jowisza na Kapitolu, kanału odwadniającego na Forum (Cloaca Maxima) oraz cyrku (Circus Maximus). Budowle rozpoczęte za jego panowania ukończył m.in. Tarkwiniusz Pyszny. Za Tarkwiniusza Starego wprowadzono do Rzymu, jako symbol władzy, rózgi liktorskie. Został zamordowany przez synów Ankusa Marcjusza.
Inne hasła zawierające informacje o "Tarkwiniusz Stary":
Adwentyzm
...
Tampere
...
Brno
...
XVI wiek
...
Numer kierunkowy
...
1511
...
Rekultywacja jezior
...
Polskie Towarzystwo Limnologiczne
...
Alfred Lityński
...
Teatr Nasz
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Tarkwiniusz Stary":
Pochwała przyjaźni i hartu ducha w opowiadaniu ˝Stary człowiek i morze˝ (plansza 11)
...
Pochwała przyjaźni i hartu ducha w opowiadaniu ˝Stary człowiek i morze˝ (plansza 14)
...
Walka wydobywa z człowieka to, co najlepsze - wymowa moralna opowiadania ˝Stary człowiek i morze˝ E. Hemingwaya (plansza 3)
...
|
|
|
|
