William Harrison Dillard (ur.
8 lipca
1923
w
Cleveland
) –
amerykański
lekkoatleta
,
sprinter
i
płotkarz
, czterokrotny mistrz olimpijski.
W
1941
rozpoczął naukę w Baldwin-Wallace College w
Berea
. Dwa lata później został powołany do wojska. Po zakończeniu służby powrócił do college'u i trenowania
lekkiej atletyki
. Odnosił sukcesy zwłaszcza w biegach płotkarskich. Był mistrzem
USA
(AAU) na 120
jardów
przez płotki i 220 jardów przez płotki w
1946
i
1947
.
Pomimo serii 82 kolejnych zwycięstw w biegach płotkarskich Dillard nie zakwalifikował się do reprezentacji USA w
biegu na 110 m przez płotki
na
Igrzyska Olimpijskie w 1948
w
Londynie
, ponieważ przegrał zawody kwalifikacyjne. Zajął w nich jednak 3. miejsce w
biegu na 100 m
i w tej konkurencji wystąpił na Igrzyskach. Zdobył w niej złoty medal po minimalnym zwycięstwie nad innym Amerykaninem
Barneyem Ewellem
(wynikiem 10,3 s wyrównał rekord olimpijski). Drugie zwycięstwo odniósł w
sztafecie 4 x 100 m
.
Nie bronił tytułu na 100 m na
Igrzyskach w 1952
w
Helsinkach
, lecz wystąpił na 110 m przez płotki oraz w sztafecie 4 x 100 m. W obu konkurencjach został mistrzem olimpijskim.
Jest jedynym do tej pory lekkoatletą, który zdobył mistrzostwo olimpijskie na 100 m i 110 m przez płotki. Był 4-krotnym rekordzistą świata - w biegu na 200 m przez płotki na prostej (22.3 w
1947
) oraz 3 razy na dystansach jardowych.
Linki zewnętrzne