Region Tōhoku

Region Tōhoku ( jap. 東北地方 – Tōhoku-chihō) to jedna z geograficznych krain Japonii . Region Tōhoku (tōhoku po japońsku znaczy północno-wschodni; 東 – tō – wschód , 北 – hoku – północ ) znajduje się w północno-wschodniej części największej wyspy Japonii, Honsiu . Teren ten znany jest także pod nazwą Michinoku (みちのく).

Tōhoku składa się z sześciu prefektur : Aomori , Akita , Iwate , Yamagata , Fukushima oraz Miyagi .

Geografia

• Całkowita powierzchnia: 66 889,40 km kwadratowych – prawie tyle samo co region Chūbu , 2 razy tyle co region Kantō
• Populacja: 9 634 466 osób (dane z 1 października 2005 ) – prawie tyle co Grecja , Belgia czy Portugalia
• Gęstość zaludnienia: 144 osób na km kwadratowy (dane z 1 X 2005) – około tyle co Szwajcaria
• PKB – około 33 tryliony 3245 miliony jenów – średnie PKB na mieszkańca przekracza większość państw jak np..: Szwajcaria , Belgia lub Austria

Topografia

Tōhoku jest ostatnim zakątkiem na wyspie Honsiu gdzie żyje rdzenny lud Japonii – Ajnowie . Kraina ta była polem wielu bitew, a jej klimat jest ostrzejszy niż reszty kraju (z wyjątkiem Hokkaidō ), co z kolei w połączeniu z krajobrazem Tōhoku daje zapierające dech w piersiach widoki. Wszystkie te czynniki czynią z niej piękny lecz nieco nieprzystępny teren. Obraz regionu Tōhoku został uwieczniony w jednym z wielu poematów haiku napisanych przez Matsuo Bashō – Oku no hosomichi (奥の細道, pol. Ścieżki północy), który uznawany jest za jeden z najdoskonalszych utworów literatury japońskiej.

Ukształtowanie terenu Tōhoku jest podobnie jak większości Japonii wyżynne, bądź nawet górzyste. Z północy na południe regionu Tōhoku rozciągają się góry Ōu .

Historia

Kraina ta została zasiedlona około VIII wieku n.e., długo po tym jak zasiedlona została zachodnia i centralna część Wysp Japońskich . Mimo to dopiero w latach 60. XX wieku zaczął się tu rozwijać przemysł. Powstały fabryki produkującę i przetwarzające żelazo , stal , pulpę drzewną , chemikalia oraz ropę naftową . Aż do tego czasu Tōhoku postrzegane było głównie jako region rolniczy, ponieważ zaopatrywało rynki w Sendai , Tokio i Jokohamie w ryż i inne produkty żywnościowe. 20 procent krajowych dostaw ryżu pochodziło właśnie z Tōhoku, pomimo tego, że z powodu ostrzejszego klimatu zbiory były możliwe tylko raz w roku.